Een betrekkelijk onbekend duo is Ocie Elliott. Een duo met een behoorlijke productiedrang. Deze Canadezen presenteren met ‘In That Room’, heerlijke rustige indie folk, alweer hun tweede album en ook nog een EP is al ter wereld gezet. Op een festival op Salt Spring Island kwamen Sierra Lundy en Jon Middleton elkaar tegen in een café. Sierra Lundy is een kunstenares met prachtig werk dat zeer de moeite waard is, model en muzikaal publiceerde ze voornamelijk enkele covers als zangeres. Jon Middleton een muzikant die onder eigen naam al muziek op de markt bracht, waaronder het fijne album ‘Strathcona’ uit 2017 en ook deel uit maakt van het oorspronkelijke duo Jon and Roy dat inmiddels is uitgegroeid tot een viertal en waarmee hij plaatwerk produceerde en vorig jaar nog in Paradiso in Amsterdam stond. Deze kennismaking resulteerde erin dat in 2015 het duo Ocie Elliott ontstond. De fijne wat omfloerste indie folk werd in 2017 voor het eerst uitgebracht op een EP en het album ‘We Fall In’ volgde niet veel later. Dit krijgt in 2020 een vervolg met het sterke ‘In That Room’ dat een klein album of een grote EP is met 7 nummers. Het is een feestje van twee heerlijke rustige stemmen die elkaar perfect weten te vinden. Zang die hun individualiteit weet te behouden, maar samen elkaar versterkt. Met een rustige begeleiding is het een heerlijke luisterplaat geworden, met intensiteit en dromerigheid. Rustig opent het met ‘Thinking About You’. Fantastisch mooi is ‘Forest Floor’ dat net iets meer pit bevat en waar ook individueel de stem van Sierra Lundy bijzonder weet te overtuigen om dat het stokje over te geven aan de heerlijke zang van Jon Middleton. Verwacht op dit album geen uitbundigheid. Het is steeds die rustige haast onderkoelde, maar onder het oppervlakte broedende intensiteit, die album zijn kracht geeft. Iets meer uptempo in ‘Be Around’, waarin Middleton en Lundy er een fraai duet van maken. ‘In That Room’ de titel van het album slaat op de aanpak van dit album, waarbij beide in een één kamer appartement samen werkten en leefden en uit de emoties en ervaringen zijn deze liedjes ontstaan, waarbij de titel niet alleen daadwerkelijk slaat op de kamer, maar ook op dat kamertje in iedereen waarin de meest persoonlijke dingen een plekje krijgen die ze hebben opengezet voor elkaar. Terug naar het dromerige gaat ‘Fame’ dat iets onderscheidener had mogen zijn. Het gevaar bij Ocie Elliott is dat het teveel op elkaar gaat lijken. De meeste liedjes zijn individueel prachtig, maar toch heel duidelijk verwant in tempo en aanpak van de zang. ‘Alive and All’ is duidelijk ook zo’n verwant liedje, maar heeft gelukkig net een iets hoger tempo. Deze prachtige stemmen mogen af en toe best wat krachtiger zijn en de liedjes die je doen wachten op die uitbarsting, krijgen niet zo’n ontlading. Na ‘The Reckless’ als afsluitende song beklijft toch het gevoel dat dit een heerlijke plaat is en dat duo duidelijk toekomst heeft.
Optredens, Festivals en Podia in het Noorden