Loading...
Recensies 2019

Ntjam Rosie faalt niet

GRONINGEN – Het was een beetje een dramatische smeekbede van Ntjam Rosie. De soul/jazz zangeres uit Rotterdam vertelde hen die wel luisterden dat ze het gevoel had gefaald te hebben als ze het publiek niet op zijn minst een beetje aan het meezingen en meedansen kon krijgen. Halverwege het concert van Rosie met haar band was al wel duidelijk dat dit een strijd was die ze bergop moest voeren. Een ons kent ons, hapje, drankje, praatje publiek vulde het terrein van Swingin’ Groningen op het Zuiderdiep in de stad. Hen die wel naar de muziek voor de muziek kwamen zongen en dansten mee en dus slaagde de zangeres in haar opzet. Voor hen die het glaasje witte wijn en het gesprek dat zo dringend was dat het niet na het concert kon dermate important vonden, die trokken aan het kortste eind, want Ntjam Rosie bewees in Groningen wederom tot de beste zangeressen van Nederland te horen. In een rustige en bescheiden set, heerlijk mellow en om, daar past dat glas witte wijn dan weer wel bij, relaxt van te genieten, heerlijk mee te bewegen en het de soundtrack van je zomer te maken. Ntjam Rosie had op saxofoon Bart Wirtz, gitarist Ruben Croes en op percussie Koko Lawson meegenomen naar Swingin’ Groningen. Het was even wennen voor Rosie, fris terug van vakantie op Malta was haar eerste afspraak Oerol op Terschilling, maar nu was het vasteland weer aan de beurt. Een beetje bleu begon het concert van Rosie Ernst-Boei die we eigenlijk alleen maar onder haar artiesten naam kennen, rustig, waarbij in de opening nog even het geluid moest worden bijgesteld. Met het tweede nummer, ‘L’Amour’ werd het tempo wat opgeschroefd en kon naast de zangeres ook Bart Wirtz er een eerste saxsolo uitgooien dit optreden. De hele band begeleide de in Kameroen geboren en in Maastricht getogen zangeres uitstekend. Ruben Croes zag je nauwelijks, maar hoorde je des te meer. Prachtig en nog net wat swingender was ‘Always on the Run’, een nummer dat Ntjam Rosie schreef samen met Pink Oculus en dat wederom een fraaie saxsolo van Wirtz bevatte, maar ook een verrassend stukje welhaast spoken word. De zangeres kwam hiermee ook duidelijk meer op haar plek op het podium. Ze begon meer te praten, bewoog wat vrijer en probeerde het publiek meer het concert in te slepen. Beproefd recept: geef de massa een liedje wat ze zeker kennen. In dit geval een heerlijke uitvoering van de Bill Withers klassieker ‘Lovely Day’, waar naar zeker werd geluisterd want als bij toverslag schoven de wolken weg en werd het concert gezegend met een heerlijk avondzonnetje. Een prachtige eigenzinnige uitvoering van dit iconische nummer. Prachtig en intens was ook ‘Keep The Faith’, maar dit was de aanloop naar het schitterende ‘Thinkin’ About You’, geschreven voor een dierbare jeugdvriendin die uit beeld is verschenen op een enkel, ze schijn daar te wonen, met een rijke man getrouwd te zijn en een dochter te hebben, gerucht na. Af en toe sluipt ze dan de gedachten binnen van Rosie die er een liedje overschreef. Het was het eerste liedje waarbij de zangeres ook een uitleg bij gaf. Dat kan ze prachtig met de ongehaastheid die ze ook in haar fraaie zang heeft. Fraai en rustig ging het verder in ‘Reconcile’. De liefde voor zangeres Sade zit diep bij Ntjam Rosie. Terecht, want deze welhaast vergeten ster uit de jaren ’80 en ’90 heeft een fenomenaal oeuvre, waaruit Rosie ‘No Ordinary Love’, pakte, juist omdat dit nummer en vooral de clip op MTV haar jeugd inspiratie waren om ook zeemeermin te worden, zoals de zangeres verschijnt. Een heerlijke uitvoering van dit nummer volgde, klein gehouden met alleen Croes als begeleider op gitaar. Een kippenvelnummer. Ntjam Rosie bracht in 2017 haar sterke album uit ‘Breaking Cycles’ als opvolger van ‘The One’. Een heerlijke zangeres die van hen de luisterden de aandacht kregen die ze verdiende, maar op het podium toch een beetje het moest afleggen tegen de hapjes. Zonde. Een aantal jaar geleden stond ze in de kelder van News Café in Groningen. Iedereen hong aan haar lippen. Zo’n ambiance verdiende Ntjam Rosie nu ook. Het was prachtig, maar af en toe mag de bescheidenheid ook wel even plaatsmaken voor een wat dwingendere aanpak om het publiek bij de oorlel te pakken en te zeggen…. nu luisteren.