GRONINGEN – Nick Mulvey wordt al jaren gerekend tot de betere singersongwriters. Met zijn nieuwe album ‘Wake Up Now’ en een volledige band toert de Brit nu door Europa en De Oosterpoort in Groningen was één van de adressen op de agenda. Het publiek liet bij deze gelegenheid Mulvey hard werken om in de gunst te komen. Een onrustige menigte voor het podium dat niet helemaal erbij was en Mulvey die op het podium aanvankelijk zich in zijn muziek verschool, maar uiteindelijk toch ruim zegevierde. Terecht, want Nick Mulvey is een prima artiest met een prachtige stem. In De Oosterpoort opende Mulvey met ‘Remembering’, rustig en sfeervol en zette daarna aan met ‘Unconditional’ om vervolgens het openingssegment af te sluiten met ‘Meet me There’. Daarna rockte het even in het prachtige ‘Jurami ‘hot’ Dam’. Nick Mulvey is een man van weinig woorden. Hij liet de muziek voor zich spreken, maar dat is wel muziek waarover is nagedacht. Een liedje aansprekend beginnen of afsluiten is niet eenvoudig. Je kunt immers niet zomaar stoppen. Bij Mulvey was dat uitmuntend. Hier was aan gewerkt. Waar ook over was nagedacht en dat mag ook wel eens worden benoemd was het licht deze avond. Dat was fenomenaal. Geen vervelende spotlichten het publiek in en op het toneel prachtige rustige belichting met erg mooie kleurstellingen. Een schoolvoorbeeld voor hoe het moet. Nick Mulvey heeft een oog voor mooie liedjes, met daarin vaak mooie ritmes met het gevoel van Afrika. Dat werkt uitstekend en onderscheid hem van andere singersongwriters. Mooie liedjes, hoewel ‘We Are Never Apart’ wat rommelig overkwam. Dat zette Mulvey direct daarna recht. Voor het eerst vertelde hij echt over een liedje en in de zaal spitsten zich de oren. ‘Imogen’ ging over de komst in zijn leven van zijn zoon, vertelde hij. Het werd direct persoonlijk. Daarna verdween de band van het toneel voor en met zalleen zijn gitaar zong Mulvey eerst het vlot gebrachte ‘Cucurucu’ en daarna het imponerende ‘The Trellis’, waarbij halverwege de band terugkwam. Het slot was prachtig. ‘In Your Hands’ imponeerde en ‘Myela’ waarin Mulvey vluchtelingen een stem geeft door in het liedje hun teksten op te nemen was geweldig. Na het rustige ‘Fever to the Form’ was het afgelopen, maar het publiek riep de band terug voor een toegift in topvorm. Dat werd nog rustig maar intens geopend met Ínfinite Trees’ en kende met ‘Mountain to Move’ een daverende afsluiting. Een concert dat eerst geen connectie kende, maar uiteindelijk een happy end had met deze prachtige zanger met al die mooie invloeden in zijn muziek. Hij had een fijne band om zich heen, maar mag echt nog wel een woordje meer richten tot het publiek, want juist daar won hij de strijd.
Nick Mulvey beschikt over prachtige stem
