ZUIDHORN – De theorie en de praktijk. Volgens de theorie, een app die de huidige situatie van het weer laat zien en deze ook voor de toekomst voorspelde, zou het droog moeten zijn, constateerden de eerste toeschouwers bij Podium Buitengewoon van Jazz te Gast in Zuidhorn onder een afdak schuilende voor een plensbui. Als theorie niet werkt, dan maar wat magie. Onder regenjassen en paraplu’s kroop het publiek toch maar naderbij voor de opening van één van de mooiste jazzfestivals van het Noorden. Nassau’s Banner zou al improviserende een antwoord op het weer verzinnen. De omstandigheden en vijf meesterlijke jazzmuzikanten op het podium zorgden voor die magie. Nassau’s Banner was speciaal voor dit festival samengekomen en bestond uit de twee artists in residence Ethan Iverson, pianist en componist en in New York één van de meer gekend jazzmusici met onder andere het trio The Bad Plus. De andere Artist in Recidence is de van oorsprong Friese Marike van Dijk die als jazzsaxofonist furore maakte en onlangs nog een hooglijk gewaardeerde samenwerking met twee singersongwriters op de markt bracht. Daarnaast op het podium de Nederlandse saxofonist Tineke Postma, de Hongaarse fluitiste Dodó Kis en de Australische tromboniste Shannon Barnett. De meesten van hen hadden elkaar een dag eerder de hand geschud en konden nu al een indrukwekkend stuk van een half op de mat leggen. Aanvankelijk heel subtiel gingen ze op het podium in gesprek waarbij soms harmonieus en soms heel persoonlijk de individuele instrumenten hun stem kregen en zegje deden. Visueel viel de enorme fluit met donker geluid op van Kis, die naast haar zeven of acht fluiten had liggen en later in het concert ook nog heel hoog en piepklein ten berde zou brengen. Daarna volgden vleugen van persoonlijke conversaties. De piano van Iverson ging in discussie met de saxofoon van Van Dijk, waarna ook Kis zich hiermee ging bemoeien en een zacht kabbelend deel ontstond dat de basis was van waaruit de intensiteit en heftigheid werden opgevoerd. De individuele instrumenten lieten zich krachtig horen. Zo ontwikkelde zich het optreden, waarbij de piano van Iverson steeds een nieuwe fase aankondigde, waarbij of Postma of Barnett of één van de anderen even op de voorgrond trad tot uiteindelijk hier aan het weer werd duidelijk gemaakt dat het nu wel klaar was. Het einde was de bui, inclusief bliksem van een felle saxofoon en donder van een enthousiast onderdelen van haar trombone op de stenen tuinvloer smijtende Barnett om uiteindelijk weer in harmonie te eindigen. Het was subtiel, het was krachtig, het was het bewijs dat je geen zon nodig hebt om magie te scheppen. Dankzij Ethan Iverson, Marike van Dijk, Dodó Kis, Tineke Postma en Shannon Barnett van Nassau’s Banner werd het droog en bleef het heerlijk weer tijdens Jazz te Gast.
Nassau’s Banner heeft adequaat antwoord op het weer
