Loading...
Recensies 2022Spot Muziek

Naar de Juke Joint met Cedric Burnside

GRONINGEN – De Rhythm & Blues Night in De Oosterpoort in Groningen had met Cedric Burnside een Grammy winnaar als openingsact gestrikt. In 2019 stond de bluesman nog op Take Root. In dat jaar toverde hij de kelder om naar een zweterige en zwoele juke joint met zijn stuwende ritmes. Dat mocht hij dit jaar doen op het grootste podium van het gebouw. Dat gaf minder de gelegenheid om die intieme plakkerige sfeer te creëren, maar stond een heerlijke show zeker niet in de weg. Wie overigens nog wel eens wil genieten van een avondje Mississippi Hill Country-blues kan deze zomer terecht in de binnenkort te openen Juke Joint van Burnside in Mississippi. Als de eigenaar van de zaak zelf de gitaar ter hand neemt, moeten dat bijzondere avonden en nachten worden. Terug van een zomerse avond in Mississippi naar een frisse lentemiddag in Groningen. Burnside kwam solo het podium op, nam plaats op een zetel en zette de rustige liefdesverklaring ‘Love Her Till I Die’ in. Een prachtige song, met een terugkerend patroon, waar Burnside op uitbouwde. De grammy verdiende Cedric Burnside met het album ‘I Be Trying’ dat eind vorig jaar verscheen en werd onderscheiden met de accolades voor ‘Best Traditional Blues Album’, nadat hij ook voor zijn vorige album ‘Benton County Relic’ uit 2018 al een nominatie op zak had. Cedric Burnside ademt de blues. Geen wonder want hij heeft blues adel in zijn bloedlijnen met drummer Calvin Jackson als zijn vader en hij is kleinzoon van de legendarische Fat Possum-artiest R.L. Burnside in wiens band hij als drummer begon. Van dat onderscheiden album speelde hij het kalme ‘The World Can Be So Cold’ en de opening voltooide hij met het vlottere en lekker speelse ‘Mellow Peaches’, geschreven door zijn opa. De stoel werd daarna weggezet en drummer Artemas LeSueur, die zelf onderscheiden is met de Clarksdale Drummer’s Award en onder andere speelt in de band bij Peggy “Lady Trucker” Hemphill. Dat was aanleiding voor een fikse energie stoot in ‘We Made It’ dat erg mooi was en een stuk steviger en daarna dreef ‘I’m Hurting’ het publiek de spreekwoordelijke dansvloer op. Cedric Burnside begon weliswaar als drummer, maar is een virtuoos blues gitarist. Dat kwam misschien nog wel het best tot zijn recht in ‘Please Tell Me Baby’ waar hij de ruimte nam om dat tot uiting te laten komen. Vaak staat zijn gitaarspel in het teken van de songs en verliest hij zich niet in lange solo’s. In zijn setlist een mooie variatie die het beste in de liedjes naar boven bracht. Na het opzwepende dansnummer bracht hij het heel mooi terug in het rustige ‘Typical Day’ wat juist in het contrast prachtig werd. Een gezellige prater die zo het publiek voor zich in nam en nu en dan wat over een liedje vertelde. De nadruk bij dit optreden lag op zijn nieuwe werk, daar waar hij normaal ook vaak wel meerdere nummers van anderen speelt. ‘Hands Off That Girl’ en ‘What Make Me Think’ waren daar voorbeelden van. Daarna trok hij het tempo weer op, met uitstekende wisselwerking met Artemas LeSueur, in ‘Pretty Flower’ en ‘Step In’ voor hij afsloot met ‘Toll On The Life’. Een lekkere hernieuwde kennismaking met deze gedreven ambassadeur van de Mississippi Hill Country-blues en ben je in de buurt, stap rustig binnen in zijn juke joint of wacht geduldig tot Cedric Burnside hier weer in de buurt is. Een bluesman die ook een publiek aanspreekt die niet zich primair op dat genre richt. Een prachtige opening van Rhythm & Blues Night, nog voor de avond in zicht was.