GRONINGEN – Ze bekende dat het één van haar favoriete bezigheden was. Naar een echte ouderwetse honky tonk, gezellig publiek en dan luisteren naar goede country muziek. Kristina Murray is een liefhebster van het genre, dat ze zelf ook met veel verve speelt. De inwoonster van Nashville was op uitnodiging van een media organisatie die country muziek promoot met twee collega’s, Todd Day Wait en Pat Reedy, met een koffer vol gitaren, verhalen en mooie songs naar Europa gekomen. In De Oosterpoort in Groningen vond het trio een aandachtig luisterend publiek vol met country liefhebbers en kenners van het genre. Na afloop schuifelden twee hoog bejaarde bezoekers naar buiten. In de frisse avondlucht concludeerden beiden dat ze een mooi concert hadden gehad.
Kristina Murray kwam in 2014 naar Nashville om haar muzikale dromen na te jagen. Al snel werd ze opgenomen in de country scene en zag de locaties waar ze speelde in populariteit groeien. Ze bracht een jaar of vijf geleden haar tweede album, ‘Southern Ambrosia’ uit. De titel slaat op Georgia, de staat waar ze opgroeide in een arbeiderswijk in Atlanta en die bekend staat om zijn perziken in het seizoen en de Allman Brothers elk seizoen. Het was de opvolger van het in 2010 verschenen ‘Unravelin’ dat ze uitbracht toen ze, wonende in Colorado een duidelijke keus maakte voor Country en Americana. Ze is een gevestigde naam, die met haar tweede album duidelijk naam maakte en het podium van de Grand Ole Opry deelde met de ook hier populaire en graag geziene JP Harris. Tijdens haar eerste bezoek aan Groningen, ze had voor opkomst nadrukkelijk geoefend op een acceptabele uitspraak van de naam, kondigde ze aan dat een nieuw album in de afzienbare toekomst zal verschijnen.
Kristina Murray opende sterk. En verteller in haar intro’s maar ook zeker in haar liedjes waande je je al snel met haar in die honky tonk waar ze op het toneel het persoonlijk maakte met ‘Lovers & Liars’.Een rustige opgebouwde song, waarin ook haar alt stem prima tot zijn recht kwam en het al snel intens maakte. Normaal staat ze op het podium met band en dat had zo nu en dan toch echt wat toegevoegd, maar ook solo maakte Murray indruk. De pedal-steel voor nog wat meer melancholie en een elektrische gitaar vo iets meer power nu en dan, die normaal in haar band zitten, zouden nog meer fraaie accenten kunnen zetten. Het kalm verhalende ‘Phenix City’ riep een tijd in Alabama terug in herinnering. Na dit kalme begin bracht ze tempo omhoog voor ‘Sunrise’ dat heel fijn melancholisch was. Murray nam je mee door Amerika en met ‘Strong Blood’, dat afkomstig is van haar laatste album krijg je een inkijkje in Georgia in dit nummer met een zomerse vibe. Even prachtig was ‘Slow Kill’. Ze schreef, zo onthulde de zangeres, dit nummer in 2017 als schets van hoe de Verenigde Staten er aan toe was. In 2024 moet ze constateren dat er niks is verbeterd, in tegendeel. Een nummer waarin je in slow motion de afgrond op je af ziet komen. Een fantastisch nummer. In haar liedjes zit je soms tegen de ouderwetse country aan, zoals in de droeve nummer ‘Tell Me’ en soms is het meer Americana als ze iets meer invloeden toelaat in bijvoorbeeld ‘Watching The World’ wat een erg fraaie vooruitblik was op haar nieuwe album dat voor 2025 op de agenda staat. Erg mooi was ‘Big Ol Sun’ da overging in ‘Mama’s’ een rustige meezinger. Voor haar laatste nummer nodigde Murray Todd Day Wait en Pat Reedy uit op het podium om drie man sterk af te sluiten. Een zangeres die prachtige songs kan schrijven en je meeneemt in haar natuurlijke habitat de honky tonk om je aa de bar haar levensverhaal te vertellen met die mooie zangstem. Kristina Murray met band en nieuw album in een net iets intiemere zaal zou vast een welkome gast zijn in 2025.