ROODEHAAN – Het was een avond voor het lichte, het swingende en soulvolle met Monique Klemann op het podium van Roodehaan. Klemann, die met haar zus het gezicht was van de succesvolle Nederlandse formatie Lois Lane, had twee gitaristen en een loopstation meegenomen. Astrid Akse ontfermde zich over de akoestische gitaar en bleek tevens een zeer soulvolle zangeres, terwijl Jeroen den Hengst op de electrische gitaar accenten zette en nu en dan prachtig soleerde. Op het menu een mix van standards, covers en eigen werk, waarbij vooral dat laatste nog wel wat meer had gemogen. De professionaliteit en vaardigheid van Klemann om het publiek mee te trekken in haar liedjes staat buiten kijf. Ontspannen, rustig en met veel plezier bracht ze haar liedjes in schijnbaar complete tegenstelling tot de achter het podium de meters verslindende artieste met setlist in de hand voor de show. Klemann hoort al sinds haar Lois Lane succes tot de meest succesvolle en beste zangeressen van Nederland. Een mooie zwoele stem, waar ze zich in pop, soul en jazz uitstekend mee kan redden. Klemann opende met ‘Wild Places’ oorspronkelijk van Duncan Brown, Lekker swingend kwam ze uit de hoek met ‘Believe’ van haar vorig jaar verschenen EP ‘Coool’ en dat liet ze volgen door ‘Don’t Speak’ een nummer van haar in 2006 verschenen album in het kader van de TV Serie ‘Parels en Zwijnen’. Het bleek live een geweldig intens nummer te zijn, waarbij duidelijk de easy listening even achter zich werd gelaten. Prachtig was ook ‘Baby Come Home’, geschreven door Jeroen den Hengst. Terug naar de liedjes die de meeste aanwezigen konden en die prachtig gezongen en prima werden gebracht, zoals ‘I’ll Never Fall in Love Again’ van Burt Bacharach en het Elvis Presley succesnummer ‘Love me Tender’. Zo kwamen in de loop van het concert meer bekende namen langs. Aretha Franklin, Diana Ross, Dusty Springfield en Smokey Robinson & The Miracles met uitvoeringen van hun werk. Prachtig en degelijk, maar de mooiste nummers met het meeste gevoel waren toch van eigen hand. Direct bij het begin van de tweede set bracht Klemann het ‘Sleeping Pills’ wederom rustig en intens en direct daarna ‘Broken Heart’ dat vlotter was en tevens het spotlicht moment van Den Hengst met een fraaie solo. Ook het vrolijke ‘Coool’dat even later volgde was zeer prettig. Hoogtepunt van het concert was wel ‘Good Morning Heartache’, oorsponkelijk van Billie Holliday. Mooi klein gebracht met alleen Astrid Akse, die een thuiswedstrijd had, als begeleidster werd de briljantie van Lady Bird door Klemann fraai onderschreven. Even later herhaalde ze dat met de klassieker ‘Spooky’. Feest van herkenning en schitterend afscheid was de Lois Lane hit ‘It’s The First Time’. Een ongecompliceerde avond vol mooie herkenbare muziek, waarbij we echter graag een paar klassiekers hadden ingeruild voor eigen werk.
Monique Klemann swingt heerlijk licht door Roodehaan
