VEENHUIZEN – Met optreden op Noorderzon en het Noordfolk Festival heeft Mischa MacPherson en haar band Nederland laten kennis maken met het Gaelic. Het is de Schotse taal van haar voorouders, de taal waardoor ze zich verbonden voelt met het land en de mensen. “Het is fijn om weer thuis te komen.” Voor haar optreden op Noordfolk in Veenhuizen pelt ze een eitje in het artiestenverblijf van Coco Maria. Hoeveel woorden het Gaelic voor ei heeft vertelt ze, niet, maar wel dat r alleen al voo het woord liefde zo’n 500 woorden zijn”.
“Ik schrijf zelf geen liedjes, maar spit door de archieven op zoek naar oude liedjes in het Gaelic. Ik luister naar oude opnames, soms heel erg krakerig en soms vind ik alleen een tekst. Dan schrijf ik er een melie bij, in die zin schrijf ik dan wel een liedje als mede componist. Ik spreek veel met Kenna Campbell. Ze is al dik in de tachtig en weet zich nog veel liedjes te herinneren. Ik luister naar de liedjes, laat ze op me inwerken en dan kijk ik wat geschikt is voor ons. Ik kijk vooral naar de melodie. Die moet bij me passen en bij de muzikanten en instrumenten. Dan naar het verhaal en daaruit selecteer ik welke liedjes we gaan spelen.”
Het gros van de liedjes van het Mischa MacPherson trio is in het Gealic en een paar in het Engels. Met haar liedjes in het Gealic zet MacPherson en oude traditie voort. Haar oma was ook een Gealic zangeres. “Ik heb mijn oma nooit horen zingen. Ze heeft het ook niet aan me geleerd. Een vrouw stopt men zingen als haar man sterft is de gewoonte. Mijn opa is gestorven voor ik geboren was, dus ik heb mijn oma alleen horen zingen op plaat. Ik ben zelf begonnen met zingen toen ik drie was. Ik vond het geweldig en ben op mijn vierde gaan deelnemen aan wedstrijden. Ik hou veel van deze muziek. Het Gealic is een unieke taal. Er zijn voor de liefde alleen al 500 verschillende woorden. Voor de zee zijn er ook honderden. Je kunt je op zoveel verschillende manieren uitdrukken. De liedjes brengen me terug naar de tijd van mijn overovergrootouders. Ze drukken uit hoe zij leefden, wat ze voelden en wat ze bewoog. Het zingen in het Gealic brengt me huis. Ik vind het heerlijk om weer thuis te komen. Ik ben ook altijd gestimuleerd om te gaan zingen door mijn ouders, op school en bij ons spreekt iedereen Gealic.”
Het lijkt erop dat een regionale taal die weinigen Buiten Schotland verstaan nou niet de taal is om een grote loopbaan in op te opbouwen. Dat valt mee volgens MacPherson. “Door de emigratie is er veel belangstelling voor de taal en de muziek in bijvoorbeeld Canada, de Verenigde Staten en Australië, maar ook in Duitsland. Er zijn veel professionele muzikanten in het Gealic in Schotland, maar ook daar buiten. Er is een grote interesse voor.” Zelf is MacPherson een beetje bij toeval nu in het circuit beland. Ik zat op de universiteit en we wonen een wedstrijd met onze muziek. Ineens stonden we op een concert voor 20.000 mensen en speelden we op de radio voor bijn 100.000 mensen. Ik heb mijn studie een jaar onderbroken om op te treden en te touren. Ik ga straks terug naar de universiteit en hoop in twee jaar mijn studie af te maken. Daarna kijken wat ik ga doen. Waarschijnlijk de muziek in.”
Een ander plan wat MacPherson heeft is het opnemen van haar eerste album. “Ik heb er geen haast mee gemaakt. Ik was er nog niet aan toe. Nu komt dat. We zijn bezig met de financiering, dat is bijna rond. Ik weet nu ook wat ik wil. Ik verwacht dat we binnen een jaar een album kunnen presenteren.”
Ze heeft haar eerste Nederlandse concert er op zitten tijdens Noorderzon. Een succes. Tot haar eigen verrassing was de Spiegeltent vol. “Er waren wel 200 mensen. Ik heb gevraagd of er iemand was die Gealic sprak. Niemand! Iedereen leek echter te genieten. Ik heb zoveel mogelijk de liedjes aan het publiek uitgelegd, Wat de historie was en waar ze over gingen. Ze vonden het prachtig, vooral de bagpipes.” Weer een bewijs dat je muziek niet hoeft te verstaan om het toch te snappen. Mischa MacPherson trio brengt Schotland naar Veenhuizen.