Loading...
Albums

Mirja Klippel – River of Silver

Mirja Klippel maakte ooit in het kader van een Wishful Music concert veel indruk in een volgepakte huiskamer in Groningen. De Finse was op dat moment haar nieuwste album ‘River of Silver nog aan het schrijven. Dat is al enige tijd geleden uitgekomen en het intrigerende van het concert dat ze gaf met haar muzikale partner Alex Jønsson komt helemaal terug in het prachtige album. Het is de opvolger van het prachtige ‘Lift Your Lion’. Deze EP verscheen in 2016 en leverde haar indertijd Deense songwriters prijzen op. Het nieuwe album gaat van start met het mooie, rustige titelnummer. Een liedje met beeldende droefheid, die wel kenmerkend is voor deze zangeres. Het nummer begint erg minimaal en ontwikkelt zich daarna mooi en krijgt steeds meer kleur op de wangen. Hiervoor is mede verantwoordelijk Alex Jønsson die dit, en eigenlijk elk liedje mooi weet te versterken met zijn gitaarspel. In ‘Mirror Eyes’ is het Mirja Kippel zelfs die in dit wat steviger liedje met haar akoestische gitaar fraai de trein vormgeeft. Aanbeveling is ook om eens de teksten goed te beluisteren of op het inleg vel mee te lezen. Deze zijn poëtisch en prachtig. Rake zinnen. Mirja Klippel speelt de akoestische Spaanse gitaar en waldzither, een niet alledaagse 9-snarig Duits instrument. Alex Jønsson de elektrische gitaar en hij zingt een prachtige tweede stem in bijvoorbeeld een nummer als het ijle ‘Where I Go’. Op enkele nummers wordt het duo daarnaast bijgestaan door Gustaf Ljunggren op onder andere mandocello en klarinet en door Jens Mikkel Madsen op bas. Het zijn prachtige ingetogen, soms zelfs kale nummers die misschien wel juist daardoor indruk maken. Voortreffelijk is ‘Jar’. Maar ook ‘Superior’, valt op, ook door het mooie gitaarspel. Mirja Klippel is een erg volwassen songwriter. Vaak kan zo’n ingetogen album niet negen nummers lang boeien, maar Deze Finse slaagt er moeiteloos in dat te doen. In de tweede helft prachtige songs als het indrukwekkende ‘Stargazing’ met weer zo’n mooie tekst en een erg minimaal begin, waardoor haar stem en de tekst in de schijnwerpers komen, voor de gitaar van Jønsson bijvalt en het rustige ‘Yellow Shades’ en ‘Wilfuld Child’ en dan waait de wind als de aankondiging van ‘Low Tide’. Een album om rustig bij te gaan zitten luisteren en genieten van Mirja Klippel.