Je zou bijna vergeten dat de Canadeze Miranda Mulholland ook nog haar eigen muziek maakt. De violiste is lid van verschillende bands, zoals de Great Lake Swimmers die dit najaar nog in het Noorden worden verwacht, speelt studiowerk, staat in het theater en is ook nog platenbaas. Dat staat de Noord-Amerikaanse niet in de weg om ook nog haar eigen project ‘Whipping boy’ te publiceren. Een mooi gevarieerd album, waarop, uiteraard, de viool en de mooie feeërieke stem van Mulholland de hoofdrol spelen. Het album heeft een sterke invloed van met name de Ierse folk, maar ook oudere swing en jazz invloeden. Dit is een nummer als ‘Bar Rage’, een verwijzing naar haar tijd bij Barrage duidelijk te horen, maar ook in andere nummers komt het Celtische karakter van het album bovendrijven. Erg mooi is het gevoelige ‘Hold My Tongue’ en het even sterke ‘Vanity’s Disguise’, nummers met juiust een beetje meer jazzinvloeden. Miranda Mulholland bewijst dat ze eigenlijk geen formatie om zich heen nodig heeft, maar prima ook op haar eigen benen kan staan. Luister maar eens naar ‘Remember’, het geweldige ‘The Palms and The Pines’ of het afsluitende ‘Molly Bloom’. Een album van een uitgebalanceerde artieste en muzikante die ook nog eens een uitstekend liedjesschrijfster is. Hopen dat ze naast de Great Lake Swimmers ook eens gauw komt met haar eigen materiaal, want dat is meer dan de moeite waard.
Miranda Mulholland – Whipping Boy
