GRONINGEN – In Groningen stond Milou Mignon met Stadskoraal in december vorig jaar, haast letterlijk onder water met haar optreden met haar optreden in het kader van Stadskoraal, haar nieuwe album, onder water in het ruim van een schip. Een jaarwisseling later en Corona en bijbehorende ellende nog ver weg, nog maar een heel miniem, welhaast onbeduidend stipje aan de horizon was ze terug in de Martinistad met weer één van de mooiste podia die Groningen heeft in de Synagoge op uitnodiging van Vikings in Tibet in het omkaderende programma van Eurosonic. Komt daar nog een derde optreden bij? Die kans zit er zeker in, want Mignon is uitverkoren voor de Popronde die in het najaar door Nederland raast, maar dan zijn er toch zeker nog twee grote hindernissen te overwinnen, want de mens wikt, maar de pandemie beschikt en ze moet uitverkoren worden om in Groningen haar Nederlandstalige liedjes te mogen spelen. In ‘Stadskoraal’ speelt een glazen huisje een grote rol. Dat is nu ideaal, want met de nodige sociale afstand en bescherming kan het gesprek nu plaatsvinden in een Nederlands bos, ver van de bewoonde wereld. De onvermoedende voorbijganger krabt zich op zijn hoofd als hij langs komt bij dit sprookjesachtige schouwspel met de geïnterviewde in een glazen huis en de interviewer op een boomstam ervoor.
Corona dus. Milou Mignon blijkt het er maar druk mee te hebben. “Ik ben aan het uitvinden hoe je dit moet overleven als artiest. In ieder geval maakt de situatie dat ik bezig ben met het uitbrengen en online zetten van mijn werk: ‘Ons bed is de Savanne’, mijn debuutalbum, ga ik deze zomer online uitbrengen. Ik heb samen met Sterre Slikkerveer de korte documentaire ‘Aquarium’ gemaakt en deze hebben we via YouTube gedeeld. Er komt een webshop, ik werk aan een programma met de concertreeks ‘3×3=9, maak een installatie voor Kunsdt Festival samen met storyteller Chidi Onwuka, organiseer online workshops rondom ‘het lied’, werk aan pre-producties met mijn band voor de volgende plaat en werk met een team aan de organisatie voor de ‘Stadskoraal’ voorstellingen komend seizoen”, is ze bijna buiten adem als ze al haar activiteiten deze dagen heeft opgesomd. Misschien moet er toch een raampje open in haar glazen huisje en aan de achterkant blijkt een uitzetraam te zitten waardoor een frisse dennenlucht en de geur die de regen heeft achtergelaten in het bos de ruimte waar Mignon zit kan binnen dringen. Als even later een buitje losbarst blijkt dat dit onderkomen nog meer voordelen heeft oordeelt de natte interviewer. “Extra rust valt dus wel mee qua projecten”, gaat ze onverdroten door. “Wel rust in de zin van nauwelijks mensen zien. Ik woon in een huisje middenin het bos, dus het is fijn volop van de opbloeiende lente te genieten en leuk dat je langskomt, zie ik ook nog iemand. Doordat alle ‘fysieke’ optredens afgelast zijn deze zomer voel ik wel ruimte om te reflecteren wat ‘het lied’ anno 2020 voor functie heeft in ons collectieve en persoonlijke leven. Zo kwam ik op het idee voor mijn nieuwe project ‘3×3=9’. In een tijd waarin deze kunstvorm door de digitalisering en overvloedige aanbod ondergewaardeerd en gecommercialiseerd wordt, belicht ik in een programma of concertreeks haar vele gezichten: als verbinder, sfeermaker, als protest en troost. Deze zomer vindt dat plaats op leegstaande plaatsen in het dorp waar normaal gesproken muziek weerklinkt: een leegstaande dorpskerk, bioscoop, openlucht theater, etcetera,” kijkt Milou Mignon al even vooruit.
De Popronde afficheert haar als Nederlandstalige pop en preciseert dat met de omschrijving: “Haar liedjes klinken als eigentijdse muziekdoosjes à la Spinvis, Edith Piaf en sprookjes van Gebroeders Grimm.” In het huisje kijkt Milou Mignon nadenkend “Mijn sound wordt mede-bepaald door het samenwerken met en het samenbrengen van muzikanten waar ik gelukkig van wordt en die me verrassen. Nu speel ik in verschillende formaties met toetsenist Jelle Visser, Kevin van Moorsel op bas en gitaar, drummers Djamilo Both en Juen Schutt, Wesley Fransen die is ook gitarist evenals Kike Zwagerman. Het zijn allemaal creatieve geesten die open staan om over grenzen te kijken van een standaard popconcert of een doorsnee poplied, maar mee een beleving en verhaal willen creëren voor een publiek. Kom vooral een keer langs naar een voorstelling om het zelf te horen en te begrijpen. Eind oktober spelen we de Stadskoraalvoorstelling in Cinetol + Afrogrooves! En als er nog toffe venues in Groningen of elders in het Noorden zijn komen we die richting graag op”, nodigt Mignon uit.
Milou Mignon is naast Nederlandstalig popartieste ook theatermaakster. Dat is in haar werk ook goed te horen. Zelf vergelijkt ze zich met mensen als inderdaad Spinvis, Liesbeth List, maar ook de intrigerende Noorse singer songwriter Hanna Hukkelberg die met haar alternatieve folk nog maar een paar jaar geleden ook in het Noorden in een synagoge stond, alleen was dat in Leeuwarden voor Explore The North. Haar eerste album was ‘Ons Bed Is De Savanne’. Hiervoor trok ze naar Antwerpen en in de nachtelijke uren maakte ze in haar huis een parcours, waarin ze twintig muzikanten uitnodigde. De negen uur aan gesampeld materiaal, fieldrecording en gesproken teksten, werden gebruikt om één luisterervaring te maken op dat album. Als tweede album volgt nu ‘Stadskoraal’ over wat je ziet vanuit dat glazen huis en hoe de bewoner een onderwater koor samenstelt. “Zingen is de manier waarop ik het gemakkelijkst kan vertellen. Of je me nu labelt als zangeres, singersongwriter, theatermaker, interdisciplinaire storyteller, crossovermuzikant”, laat ze even een stiltevallen, “maakt niet uit: alles wat ik maak is in de kern hetzelfde. Ik hou van verhalen vertellen en van avontuur.”
De Popronde is gegarandeerd avontuur. Het is nog afwachten waar Mignon geboekt gaat worden en hopelijk is dat ook in één of meerdere Noordelijke deelnemers. De zangeres heeft er al wel over nagedacht wat ze dan wil bieden. “Afhankelijk van de venue speel ik in duo met Jelle Visser en brengen we nummers a la onze single ‘Bootje van papier’, kleine verhalen en eigenwijze liedjes. Als het kan en er ruimte is dan met band en brengen we in de kern dezelfde liedjes, maar met eigenzinnige sounds en arrangementen, energieke drums en meerstemmigheid.” Milou Mignon heeft met haar gedachten bij de Noordzee die haar zo lief is en het bos dat haar zo omarmt nu nog de tijd om er over te denken tussen al die andere projecten door die er nu lopen. Van een afstandje zwaaien we en hopen we op betere tijden.