GRONINGEN – Een man staat voor de Aa Kerk in Groningen nog snel even een burger weg werken. Tijd om lang te genieten van zijn eten heeft hij niet, want in de kerk nadert de tijd dat Michael Prins achter de piano zal plaats nemen. Een laatste hap, een veeg met een servetje en hij duikt de kerk weer in tijdens een pauze bij het Bommen Berend festival. Michael Prins is in tegenstelling tot zijn eten, geen snelle hap. Het zijn prachtige trage liedjes met mooie verhalen die niet snel weggeslikt moeten worden, maar langzaam gesavoureerd. Michael Prins is langer een vaste waarde in de werel van de singer songwriters. Hij maakte naam als winnaar van het televisieprogramma ‘De Beste Singer Songwriters’, dat Nederland toch een karrevracht aan uitstekende artiesten heeft opgeleverd. Hij debuteerde erna al snel met het album ‘ Rivertown Fairytales’, albums die hij liet volgen door onder andere ‘A Dreamers dream Is Forever To Be Yours’ en ‘It’s Murder, Guilty On Killing Sweet Emotion’. In de jaren daarna bleef Prins mooi doorbouwen aan zijn reputatie als live artiest voor prachtige intieme concerten, die echter ook zeker een groter podum aankon. Op album gebied bleef het echter enige tijd stil, maar in Groningen kon hij aankondigen dat er een nieuw album onderweg is en dat hij veel nieuw materiaal zou spelen. Een voorbeeld daarvan was het sterke ‘Born to Lose You’ dat na een vlottere opening als tweede item op zijn imaginaire setlist stond opgeschreven. Een mooi en traag nummer dat veel potentie toonde en direct Prins op zijn best toonde met zijn kenmerkende tem en meeslepende pianospel. Hij bleef in het kalmere vaarwater met ‘The Fair’, een nummer waarbij het publiek voorzichtig mocht meezingen. Nieuwe liedjes dus, maar wat zijn die mooi. Traag en prachtig meanderde ‘What Kind of Blue’ de oren binnen van de toehoorders in de kerk en even kalm was er ‘Godspeed, Amsterdam’, een nummer over ontvluchten. Als dit de maatstaf gaat zijn voor dat nieuwe album, dan is het een prachtplaat van een mooie volwassen songwriter die ook als singer prachtig wist te overtuigen. Nu en dan wisselde hij nieuw met ouder af. ‘Story’ is bijvoorbeeld een nummer dat al een decennium meedraait tijdens de optredens van Prins. Vaak brengt hij dit met gitaar, maar bij gebrek aan dit instrument bracht hij het op piano en dat was ook een feestje. Wel was het concert weer toe aan een tempowijziging na lang in dit kalme vaarwater te hebben gedobberd en dat kwam er ook, want in het volgende nummer en de aanloop naar het einde ging het tempo omhoog. Hij zat duidelijk ook op de vertel pianokruk en wisselde in zijn uitgebreide aankondigingen tussen Nederlands en Engels. In de taal mag hij nog wat één lijn brengen, maar de aankondigingen waren mooi, soms anekdotisch en soms inhoudelijk. Minder is soms ook meer en op die grens balanceerde Prins soms en kan het soms ook net iets beknopter. Wel betrok hij op deze manier fijn zijn publiek en zorgde het voo een prima kadering tussen de nummers. ‘Lost in Your Love’ was nog zo’n cadeautje waarin hij zijn stem vol emotie en tragiek heerlijk kon laten klinken voor hij eindigde met ‘Summertime’. Een prachtig optreden in de galm van de Aa Kerk en het is uitkijken naar dat nieuwe album en de toer die er vast en zeker op gaat volgen. Dit was een prachtig voorafje daarop.
Michael Prins betovert Aa kerk
