GRONINGEN – Niet alleen op de dansvloer was het swingen. Ook op toneel werd er flink wat afgedanst bij Meschiya Lake & The Little Bighorns ft Chanche Bushman. Voor de herstart van het podium Grand Theatre was het een prachtige opening met een nagenoeg uitverkocht huis en muziek dat zowel jong als oud verenigde. Meschiya Lake brengt het New Orleans van de jaren ’30 weer tot leven met tijdloze muziek die niks aan actualiteit heeft ingeboet. New Orleans Jazz. De opening met ‘Bleu Jay’ was direct maatgevend voor het hele concert. The Little Bighorns direct op stoom en een scheurende en stampende song. Meschiya Lake die met haar energieke stijl zong en tussen door danste met Chanche Bushman. Bushman is een danser die zich heeft gespecialiseerd in de dansstijlen van die jaren. Dat werkte in veel nummers geweldig. De moeiteloos van een dans in zang overschakelende Meschiya Lake werkte bewondering, want de meeste mensen zouden op dat moment buiten adem zijn laat staan feilloos kunnen zingen. Het dansen, in Groningen voor het eerst bij de show, moet nog wel verder verfijnt worden. Bushman leek elke kans te grijpen om met Lake te dansen en zelfs als zij aan het zingen was, eiste hij de aandacht op door expressief te dansen op de achtergrond. Op sommige momenten leek hij zelfs de show haast over te nemen. Nog wat schaafwerk is vereist. Het dansen was echter wel een mooie toevoeging. De muziek was op zich zelf ook uitstekend. Meschiya Lake is een vakvrouw die met haar lef en durf en markante uitstraling een vakkundige frontvrouw is met prima stem. Met allure zong ze prachtige liedjes als ‘That Chick’s too Young to Fry’, Reefer Man’ en ter afwisseling fijne wat rustigere stukken als ‘Woman seeking Man’ en ‘Lucky Day’. Hoogtepunt was het spetterende ‘Satan your Kingdom must come Down’, waarmee ze ook op Take Root in 2012 al veel indruk maakte. Prima uitvoeringen van Bessie Smith’s ‘Baby, won’t you please come Home’ en het oorspronkelijk door Jimmy Soul naar bekendheid gezongen ‘If you wanna be happy for the rest of your life’. Lake hield het tempo hoog. Af en toe een praatje, maar dat werd vaak niet inhoudelijk. Uiteindelijk kwam na in vlot tempo zo’n 25 liedjes te hebben gespeeld, waardoor naast de kwaliteit ook de kwantiteit niks te wensen overliet het einde. Als toegift ‘Just a Closer Walk with Thee’ een oude spiritual en nog een liedje en toen, klaar. Goede oude muziek is er niet. Goede muziek blijft actueel en verrassend.
Optredens, Festivals en Podia in het Noorden