Foto: Ruth Nije Bijvank
GRONINGEN – Wie de foto bij de aankondiging van het optreden op Noorderzon in Groningen bekijkt van Next of Kin ziet tien heren en één vrouw. Voorop een blonde vrouw, achter haar weggestopt in een hoekje Tim Knol, die overigens dit optreden er niet bij zal zijn, verder herkennen we de heren van DeWolff en de onlangs nog op Simmerdeis en Welcome to the Village uitblinkende Dawn Brothers. Een gerenommeerd gezelschap, maar wie is toch die dame die haar hoofd steunende op de gevouwen armen recht de camera inkijkt. Het is Merel Moelker die we nu beter kennen onder haar artiestennaam Merel Sophie. Eigenlijk aanleiding om met haar in gesprek te gaan is de Horizon Toer, maar door omstandigheden zal ze niet scheep gaan op de tocht langs de Wadden en moet ze dat avontuur node laten schieten. Met haar deelname aan Next of Kin en de Popronde waar ze onder eigen vlag op pad gaat blijven er toch voldoende redenen over om met haar in gesprek te gaan. Als ze met een sip gezicht het slechte nieuws verteld twijfelt ze nog even. “Moet het dan toch door gaan?” Ja uiteraard, met een vrouw die zelf prachtige muziek maakt en ook nog eens met de crème de la crème van de Vaderlandse rock en Americana scene op pad gaat, die heeft vast wat te vertellen. In ieder geval op 20 augustus als ze met haar mannen van Next of Kin in de Spiegeltent staat op Noorderzon.
“The Dawn Brothers zijn vier van mijn beste vrienden”, vertelt Merel Sophie als we ons neergezet hebben op een Rotterdams terras. De ergste hitte van de recorddagen met enthousiaste weermannen die vrolijk over 40plus graden praten is weliswaar even gezakt, maar het is nog erg warm en de schaduw en verfrissingen op tafel zijn meer dan welkom. Spontaan springt de zangeres meteen midden in het gesprek. Het enthousiasme voor haar eigen optredens, maar ook met die van Next of Kin spat er vanaf. Met een blije blik begint ze met dat samenwerkingsverband waar ze deel van uit maakt. “Op platen van de Dawn Brothers zing ik vaak mee. Zij nodigden me uit voor een opnamesessie in Wisseloord Studio’s waar ze met Tim Knol en DeWolff een paar liedjes zouden opnemen, ze konden nog wel een vrouwelijke stem gebruiken voor één van de liedjes. Uiteindelijk sta ik op alle zes de songs, en zo ben ik deel geworden van Next of Kin. Het samenwerken met deze fantastische muzikanten zet bij mij een motor aan om harder te gaan werken. Ik ben niet waar Tim Knol is, maar het idee om ‘groot te worden’ wordt minder abstract door er vlak naast te staan.”
“Next of Kin heeft een voorliefde voor Amerikaanse rootsklassiekers en een onweerstaanbare drang voor het maken van tijdloze maar actuele muziek. Met de gelijknamige EP Next of Kin laten ze de vloer van de Spiegeltent goed trillen en infecteren met hun eigen Americana-virus”, adverteert Noorderzon het optreden. Americana blijft onveranderlijk erg populair in Nederland, bij zowel de fantastische roots artiesten, jong en wat gerijpter die er in Nederland zijn maar ook het publiek. “Nederlanders zijn over het algemeen direct en vinden het fijn als iemand ‘lekker zichzelf gebleven is’. Americana muziek is bloot en eerlijk, soms zelfs een beetje bot. Ik geloof dat dit goed past bij Neerlands’ normen en waarden”, weet Merel Sophie dat te verklaren.
Daarmee is ook de brug geslagen naar haar eigen werk, want het is ook haar stijl. Voor we daar zijn gaan we eerst naar haar eigen ‘roots’. “Mijn ouders en broer zijn alle drie actief in de muziek, dus de stap om hier ook voor te kiezen was voor mij klein. Mijn vader heeft altijd een verzameling aan muziekinstrumenten in huis gehad, waarmee ik kon spelen en dingen kon uitproberen. Ik heb veel verschillende instrumenten gespeeld, alleen vaak voor een korte tijd. Zingen en piano spelen zijn de twee dingen die zijn blijven hangen. Ik denk dat er geen ‘doorslag-moment’ is geweest om artiest te worden, meer een behoefte, die er sinds ik me kan herinneren al was. Ik wilde danseres, zangeres en actrice worden als ik groot was. Er is natuurlijk wel een moment wanneer je bewust voor een opleiding en een richting gaat kiezen. Op mijn 16de ben ik vanuit Twente verhuisd naar Rotterdam, waar ik bij mijn oom en tante ben gaan wonen om de Havo voor Muziek en Dans te kunnen gaan volgen. Dit is een Havo én vooropleiding voor het conservatorium in één, deel van Codarts Rotterdam. Ik denk dat dit het moment is wanneer ik bewust heb besloten om een carrière na te streven in de muziek.”
Het gaat snel met het zippen aan de drankjes en nadat nieuwe ijsblokjes klinken in de glazen, knoopt de zangeres weer aan bij waar ze was gebleven. “Na de Havo voor Muziek en Dans ben ik begonnen met mijn studie aan Codarts. Ik studeerde jazz zang, bij zangdocent Bart de Win. Naast jazz had Bart een andere grote liefde; Americana. Hij schreef zijn eigen materiaal en bij hem kon ik terecht voor coole, nieuwe artiesten en praatten we over het vertellen van verhalen. Daarnaast zong ik als backingvocaliste bij ‘Wolf in Loveland’, een folk-band met aan het roer Jan Minnaard. Een prachtige schrijver, dichter en muzikant. Door het spelen in deze band en mijn hoofdvakleraar Bart, ben ik verliefd geworden op de sound en de eerlijkheid van Americana. Ik denk dat er in mijn muziek meerdere genres te vinden zijn, die door studie en ervaring in andere bands in mijn schrijfstijl zijn geslopen. Jazz, Americana, soul. Alles waar je je lang genoeg aan blootstelt wordt uiteindelijk deel van je.”
Door met mensen als Jan Minnaard, Bart de Win, Tim Knol en de Dawn Brothers te werken heb je onmiddellijk een hele kudde van de beste songwriters van Nederland in je omgeving. We vragen dan ook hoe Merel Sophie zelf het creatieve proces achter haar liedjes aanpakt en hoe ze tot stand komen. “Dit verschilt per keer. Het kan zijn dat ik mijn vaste manier van schrijven nog niet gevonden heb of dat ik steeds nieuwe manieren blijf vinden. Het komt wel vaak voor dat ik begin met een melodie of een opvolging van akkoorden, in plaats van een tekst als basis te nemen. Inspiratie voor melodieën komt vaak vlak voordat ik in slaap val, of aan de piano zit. Van klassieke muziek, schilderkunst en koormuziek krijg ik vaak direct inspiratie. Ik denk omdat ik van deze disciplines een stuk minder weet en snap en ik wil weten wat er gebeurt en waarom het me emotioneerde.” Dan voegt ze er nog aan toe: “Ik ben bezig met het schrijven van een album, release datum nog niet bekend.” Er komt dus een opvolger voor haar vorig jaar verschenen EP ‘For The Road’.
Merel Sophie blijkt bij een nadere blik een bijzonder bezige bij. Een project waar ze nu aan werkt is bijvoorbeeld het videoproject Sofa Songs. “Muziek maken met je vrienden één van de leukste dingen van de wereld. Muziek schrijven met je vrienden is misschien zelfs nóg leuker. Ik nodig mensen uit op mijn sofa die ik inspirerend vind en waar ik van kan leren. Samen een liedje schrijven vind ik lastig, maar het is ontzettend leerzaam. Het is mooi om te zien hoe een ander omgaat met het opzetten van een lied. Zo word je ook bewust van je eigen werkwijze, krachten, en zwakkere punten. Soms schrijf ik alleen muziek voor mijn sofa-genoot in plaats van een co-write, zoals bij ‘Louanne’ met Loulou Hameleers en Beryl Anne. Dit voelde meer als een cadeau dat ik kon hen geven. Één van de leuke dingen van het schrijven voor een ander, is dat je andere keuzes maakt dan je normaal zou doen als je alleen voor jezelf schrijft.”
Dan komt de Popronde aan de beurt. “Ja , de Popronde!”De eerste vijf boekingen zijn gedaan, maar daar staan (nog) niet de Noordelijke deelnemende steden bij. “Met de Popronde hoop ik meer bereik te krijgen, ervaring op te doen in kleine cafeetjes waar je 250 kilometer voor rijdt en nauwelijks voor betaald krijgt, dat moet je ook meemaken, toch, lol te hebben, en veel te spelen met de hele band. Mijn drijfveer bij elk optreden is: Ik hoop iemands dag nét iets leuker te maken dan dat ‘ie al was.” Dat zal op 20 augustus blijken in de Spiegeltent van Noorderzon en mogelijk later tijdens de Popronde overal in Nederland.