GRONINGEN – Maurice van Hoek is onomwonden. Als hij iets leuk vindt dan laat hij je het weten, als het hem minder bevalt ook, Open en direct en dat hoor je terug in zijn muziek en tijdens zijn optredens. Onvervaart met de energie van een 25-jarige schiet hij af op zijn doel; met hoogstaande Americana zijn publiek vermaken. Dat bleek in Oost tijdens het Eurosonic weekend in Groningen bij de showcase van Dox records geen probleem. Heerlijk en af en toe tegen het traditionele aanschurken, maar niet gedateerd en met een kwaliteit waar ze in Amerika trots op zouden zijn. Heel passend en prettig begon hij zijn set met ‘Traveling Man’. Zorgvuldig, mooi en meer dan prettig zette hij zichzelf neer ondersteund door zijn twee bandleden, waarbij David Gram de pedalsteel beroerde en Stan de Kwaadsteniet op toetsen zijn steentje bijdroeg. Heerlijk op elkaar ingespeeld had het trio ook zichtbaar veel plezier in het spelen en het vertellen van verhalen door de liedjes. Maurice van Hoek bleek daarnaast een relaxte prater die zijn band ook de nodige lof toewierp. Heerlijk rustig was ‘Whisper to the Moon’ een mooi relaxed liedje. Dat mooie werd zelfs erg mooi in ‘Darlene’. Maurice van Hoek is een uitstekend liedjes schrijver en een hele fijne zanger die niet alleen mooi en goed binnen zijn mogelijkheden en onmogelijkheden blijft, maar die in zijn zang ook de nadruk legt op het vertellen van het verhaal. Hij kiest als Nederlander voor de Americana. Die keuze brengt ook zijn risico’s met zich mee. Op de markt komen met grote regelmaat uitstekende artiesten over uit Amerika en Canada. Als Nederlander moet je dan bewijzen dat je wat extra’s hebt, zodat je de neiging om wat van ver komt als lekkerder te beschouwen kunt voorkomen. Maurice van Hoek debuteerde met een uitmuntend album en het aankomende album waar hij met Dox samen aan werkt en dat later dit jaar wordt verwacht zal cruciaal zijn. Als echter de liedjes en de kwaliteit die hij op deze showcase toonde maatstaf zijn, dan gaat Maurice van Hoek dit lukken en moet hij een stevige voet in de Americana niche markt kunnen krijgen, maar ook in het algemene popcircuit. Dit zonder consessies te doen aan de kwaliteit of de commercie, want het was prachtig en prettig. Met nog twee erg mooie liedjes kwam de showcase ten einde en dat was een mooie aftrap voor een erg belangrijk jaar voor Van Hoek.
Maurice van Hoek gaat direct op zijn doel af
