GRONINGEN – Een zeer gedurfde keuze van het Take Root programmeursteam om Mattiel uit te nodigen voor Take Root in De Oosterpoort in Groningen. Dit was de grenzen van roots muziek wel erg ver uitrekken. Wie in de gelukkige omstandigheden was om de band rondom Mattiel Brown uit Atlanta Georgia eerder in jaar in Vera zag wist echter dat er een geweldige show op het programma stond met de door de jaren zestig geïnspireerde rock en dat het zeker een mooi optreden zou worden. Dat kwam uit, want de band leverde een bewegelijke en energieke en fors rockende show af. Direct werd de toon gezet met ‘Rescue You’, krachtige gitaren, een beukende drum en zangeres Mattiel Brown als dynamisch middelpunt. Wie overigens de setlisten van beide optredens nog eens naast elkaar legt, kan constateren dat in de basis de set nog hetzelfde was als in Vera. Was dat een probleem? Nee, want nu werd toch duidelijk een ander publiek bereikt voor wie Mattiel een nog onbekende grootheid was, ondanks een succesvolle toer langs diverse festivals deze zomer. In de muziek van Mattiel is de echo van de jaren 60 goed terug te horen. Een fel nummer als ‘Not Today’ bijvoorbeeld staat duidelijk in die traditie en ook het mooie rustige ‘Millionaire’ kan de hand schudden van het verleden. Naast Mattiel Brown zijn gitaristen Randy Michael en Jonah Swilley vaste leden van de band. Beide hebben swingend gitaar werk en in vergelijking met het optreden in Vera staat er veel meer een eenheid op het podium in het visuele plaatje. ‘Millionaire’ is de opmaat naar het erg intense en prachtige ‘Needles and Pins/Baby Brother’ terwijl ook het erg stevig in de verf gezette ‘Je Ne Me Connais Pas’ prima bevalt. Op het podium blijft Brown al garagerockend alles geven en dat in een hoog tempo. In ‘Send It On Over’ vleugjes surfrock en ‘Heck Fire’ en ‘Bye Bye’ zijn dan weer stevig rockende liedjes. Er is weinig ruimte voor aankondigingen. Een outro wordt meestal gevolgd door een intro. In ‘Food for Thought’ schurkt de zang van Mattiel aan tegen Spoken Word. Ze is een prachtige zangeres wiens stem goed op kan tegen het geweld van de band. Mooie nummers volgen met het sterke ‘Blisters’, het in Vera nog als toegift op papier staande ‘Detroit Riot’ en het prachtige ‘Five and Tens’. Okay geen roots, maar ‘Count Your Blessings’ dat wederom rustig en erg intens is voor met ‘Whites of Their Eyes’ het afscheid komt. Was het optreden in Vera al erg goed, op Take Root is deze vreemde eend in de Rootsbijt nog beter.
Mattiel is niet de typische Take Root band maar wel erg lekker
