LEEUWARDEN – Mary Gauthier maakt met Eliza Gilkyson en Gretchen Peters deel uit van het project Three Woman and the Thruth. Op het toneel van Stadsschouwburg De Harmonie in Leeuwarden stonden ook drie mensen, waarvan Mary Gauthier deel uit maakte en de waarheid werd ook deze avond niet geschuwd, maar haar begeleiders waren deze keer de opkomende Americana ster Jaimee Harris en de Italiaanse pianist en vooral violist Michele Gazich. Gauthier toert door Nederland ter promotie van haar opmerkelijke laatste album. Samen met gewonde veteranen en hun familieleden schreef ze liedjes. Het verhaal achter hun pijn, ervaringen, maar ook liefde, berusting en doorzettingsvermogen is samen gebracht in ‘Riffles and Rosary Beads’. Een krachtig en helend document, dat in de tweede helft van het concert aanbod kwam. In de eerste helft was het woord aan het publiek. Na een mooie kleine nog wat rammelende opening en het erg mooie ‘Our Lady of the Shooting Stars’ ook fijn en klein gebracht met een mooie viool van de flamboyante Gazich die op zijn tijd het theatrale gebaar niet schuwde en de fraaie tweede stem van Harris was het publiek eigenlijk al gewonnen. Daarna richtte Gauthier zich tot de aanwezigen met de vraag wat ze wilde horen. “Drag Queens? Nope”, net als een paar andere suggesties. Als er nieuwe liedjes komen, moet in het archief plaats worden gemaakt legde Gauthier uit. ‘Worthy’ dan? Nee, dat was een co-write waarin wat akkoorden waren terecht gekomen die ze niet beheerste en aangezien ze een luie gitarist was en per decennium slechts één nieuw akkoord leerde werd dat hem ook niet. Gelukkig vonden het publiek en de artieste elkaar in ‘Hobo King’ en dat bleek een schot in de roos. Mooi net even wat voller van sound dan de opening gaf dit wat swing mee aan het optreden en ook het prachtige ‘I Drink’ werd op verzoek van het publiek gespeeld, waarbij vooral de tweede stem van Harris imponeerde. Jaimee Harris heeft zelf net haar debuutalbum ‘Red Rescue’ uit en is niet voor niets door Gauthier mee gevraagd op tour, bleek deze avond. Even een eigen keuze met ‘Thank God For You’ een mooie en vlotte co-writte met Peter Case en Caleb Elliott. Voor het roept u maar gedeelte werd afgesloten met nog zo’n hoogtepunt ‘Can’t Find The Way’, geschreven nadat de orkaan Cathrina welhaast de geboortestad van Gauthier New Orleans van de kaart veegde en overlevenden op zoek gingen naar hun weggevaagde huizen en ‘Another Train’. Daarna was er ruimte voor de verhalen van de veteranen of in eerste instantie hun vrouwen in ‘The War after The War’. Hoe het is om en gebroken man, lichamelijk en mentaal, thuis te krijgen, zonder dat je daarop bent voorbereid. Even indrukwekkend was ‘Soldiers Love Song’ , geschreven met Sarah en vooral James, die met ernstig rugletsel uit Irak kwam en hoe de liefde van zijn vrouw het leven nog leefbaar maakte. De verhalen die Gauthier hier over vertelde en de liefde die ze hierin stopte, maakten duidelijk dat achter de robuuste Zuidelijke dame die ze graag portretteert op het podium, ook een erg gevoelige ziel schuil gaat die ook haar eigen lijden heeft gekend en weet wat de helende werking is van het verwoorden van deze waarheden in liedjes. Dat vervolgde ze met ‘Soldiering On’ en ‘Stronger Together’. Een werk van ongekende schoonheid en betekenis en vooral ongekunsteld, zonder onnodige franje gebracht, wat de impact alleen maar groter maakte. Daarna sloot Gauthier af met ‘Mercy Now’. Voor Gazich nog een kans om éénmaal zijn prachtige muzikale accenten te zetten. Deze Italiaanse maestro, die in 2014 nog in Groningen onder eigen vlag stond, heeft zelf ook net een album uit ‘Temuto Come Grido, Atteso Come Canto’, een project waarin hij zich verdiept in het lot van de Joodse Italiaanse bevolking in de Tweede Wereldoorlog. Na dit erg fraaie slotakkoord volgde de dik verdiende staande ovatie en als toegift besloot Gauthier een punt te maken en en statement over de huidige situatie in de Verenigde Staten met het zingen van ‘This Land is Your Land’ van Woody Guthrie dat in Leeuwarden luidkeels werd meegezongen. Een helende ervaring.
Mary Gauthier heelt de ziel
