GRONINGEN – Er zijn van die concerten die rustig groeien. Je niet overweldigen, maar langzaam hun klauwen in je vast zetten en zich nestelen in je herinnering. Dat zijn optredens die je niet zo snel weer vergeet, die een blijvende indruk maken. Het optreden van Marta Popovici tijdens Noorderzon was zo’n optreden. Langzaam zag je de tent waar haar podium was stiller worden. Mensen bleven zitten of als ze echt moesten gaan, dan met een duidelijke tegenzin. Het stemgeluid van deze zangeres en songwriter met een jazzy inslag boeit en weet je te binden.
Marta Popovici stamt uit Roemenië. Al jong kwam ze bij een koor terecht en dat beviel haar dermate dat zingen en optreden altijd een droom was om te gaan doen. Aanvankelijk naast een ander beroep, maar na het bijwonen van een jazzconcert van de Roemeense zangeres Ana-Cristina Leonte was ze overtuigd. Het werd het conservatorium en uiteindelijk vertrok ze uit Roemenië om te gaan studeren aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen. Haar begeleiders op Noorderzon zijn ook allemaal verbonden aan dit conservatorium en duiken ook regelmatig op in andere bands. Als begeleiding had Popovici Sirach ter Veer op gitaar, JT Hwang op bas en Petr Agapov op drums wat het een bijzonder internationaal gezelschap maakte.
Het concert begon klein en gevoelig met ‘Ongoing Diligence’. In een vertrouwde omgeving, met veel van vrienden en kennissen, maar ook veel nieuwsgierige festivalgangers, was dit een gevoelig liedje, dat echter een mooie opbouw kende, met aanvankelijk alleen de gitaar van Sirach ter Veer als begeleiding, maar met het bijvallen van JT Hwang op bas en Petr Agapov op drums kreeg het net wat meer gewicht. Een hele fijne kennismaking voor het Noorderzon publiek met Marta Popovici. De Gronings-Roemeense zangeres vervolgde met ‘Some Things Just Stay The Same’. Een meer uptempo en meer verhalende song, waarin ze het zichzelf niet eenvoudig maakte door wel heel veel tekst in de zanglijnen te hebben. Nu en dan wiebelde het even, maar ze slaagde er toch in om het nummer goed te brengen. Prachtig was daarna ‘Fan My Flame’. Een nummer geïnspireerd door en een beetje opgedragen aan mensen die wat in je zien en je stimuleren en aanmoedigen te streven om het beste uit je te halen, vertelde de zangeres in één van haar rustige, maar mooi inhoudelijke aankondigingen. Een prachtige song, vooral ook door de mooie wisselwerking tussen de zang en de gitaar met als kers op de slagroom een fraaie bas solo van JT Heung. Hierna kwam een tweede deel van het optreden, niet een nieuw begin, maar wel een ander hoofdstuk. Waren de eerste drie stukken individueel en losstaande, het tweede deel as de uitvoering van haar in 2022 verschenen album ‘Round Dance’, dat bestaat uit vier hoofdstukken. Het eerste ‘Chapter I’ was erg fraai en ingetogen, met een prima tot zijn recht komende zang en een fijne gitaarsolo van Sirach ter Veer.en een mooi opbouw. ‘Chapter II’ kondigt zich aan met een mooi bas intro waarna het vlotter en steviger is. In het hele concert maakt het soms de indruk dat Popovici nog net wat zoekende is naar wat het beste bij haar past. Dat is misschien wel het beste ‘Chapter III’ daar haar op lijf geschreven leek en waar ze relaxt in imponeerde met haar zang met een uitstekende urgentie en dat afwisselde met welhaast gesproken teksten. Een hoogtepunt van dit optreden. Rustig en gevoelig besloot het viertal met ‘Chapter IV’ met haast gefluisterde passages die je voorover deden leunen om maar niks te missen van die mooie stem. Uiteraard is Marta Popovici er nog niet, er moet nog geschaafd en hard gewerkt worden, maar dat is niet erg. Dat vormt je als artiest. De mogelijkheden omdat te doen zijn er, nu ze uitbouwen.