STEENDAM – Bij het bekende muziekpodium Peter en Leni in Steendam staat op 18 december de Harderwijkse singersongwriter Marja de Boer met muzikale ondersteuning van violiste Dorien Geusebroek. Misschien nog geen bekende naam, maar wel iemand die voorzichtig al jaren aan de weg timmert en dat ook blijft doen met haar sterke werk. Voor volgend jaar wordt zelfs een theatertour gepland. Een dame vol plannen dus en graag vertelt De Boer over haar muziek en over deze plannen, over haar samenwerking met Dorien Geusebroek van af de oevers van de voormalig Zuiderzee. Het zal een link leggenmet het podium op de oevers van het Schildmeer.
In 2010 kwam het album ‘On My Way’ uit van Marja de Boer. Geruime tijd geleden, maar kondigt de zangeres aan. Een nieuw album lijkt onderweg. “We duiken binnenkort de studio in om nieuw materiaal op te nemen. Er zijn inmiddels genoeg nummers geschreven om een album te vullen en oudere nummers krijgen een geheel nieuw jasje, dus wie weet…Nu ligt eerst onze focus bij het fine-tunen van ons theaterprogramma.” Marja de Boer bubbelt haast over van de plannen als champagne die wordt ontkurkt weet ze haast niet waar te beginnen. Bij het begin dan maar? “Het klinkt misschien als een zoetsappig, geromantiseerd cliché, maar muziek lijkt mij op zeer jonge leeftijd te hebben gekozen”, lacht de Gelderse. “Ik was als kind een enorme kletskous. Wilde alles weten, dus stelde honderden vragen op een dag, maar als iemand anders een verhaal vertelde, dan zat ik ook ademloos te luisteren. Ik was verzot op verhalen en ook op het verzinnen daarvan. Een filosoof en verhalenverteller was ik al. Ik zat nog in de kleuterklas toen er op een dag een muziek juf langskwam. Zij vertelde over muzieklessen en wat je dan kon leren. Dat had voor mij meteen iets magisch. Wijzend naar het papiertje voor de aanmelding, zei ik tegen mijn moeder: “Daar wil ik echt naartoe!” Toen had je het gedonder in de glazen. Mijn moeder heeft altijd prachtig gezongen, dat doet ze nu nog en mijn vader heeft ook altijd muziek gemaakt. In zijn jeugd speelde hij trompet en later is hij gaan drummen. Hij doet dat nu nog steeds. Zij hebben me nooit gedwongen om muziek te maken, maar zij delen wel allebei deze passie met mij. Na de AMV heb ik klarinet als vervolginstrument gekozen. Dat heb ik 9 jaar gespeeld en ben toen gestopt. Maar nu nóg, als ik het geluid van dit instrument ergens hoor, in welke vorm of muzieksoort ook, ben ik op slag weer een beetje verliefd. Om mezelf te kunnen begeleiden ben ik gitaar gaan spelen. De verhalen kregen steeds meer vorm en werden liedjes. Mijn broers en zussen gaven daarom voor mijn negentiende verjaardag een cd-opname van “Oblivious” cadeau. Dat was echt een mooie verrassing. Alleen ik en mijn gitaar. Daar ontstond een kern van mijn wens. Ik kreeg de smaak te pakken en ben verder gaan schrijven. Zes jaar later bracht ik “on my way” uit. Dit project was samen met een paar muzikanten die ik “op mijn weg” was tegen gekomen. De behoefte om dit te delen en hiermee naar buiten te treden, groeit steeds meer.”
Die vindt zijn uiting in de liedjes die Marja de Boer schrijft. “Ik wil mensen meenemen in mijn verhalen. Ik wil vertellen over dingen van alledag, maar ook juist het wonderlijke daarvan. Over situaties die mensen zelf hopelijk zullen herkennen. Het menszijn, het in contact staan met de natuur. Menselijke eigenschappen, verbinding zoekend, contradicties, verwachting, verdriet, vreugde, liefde…Alles wat iemand tegen kan komen op zijn of haar weg. In eerste instantie zijn het mijn belevingen, ideeën, gevoelens en gedachten waardoor liedjes in het verleden zijn ontstaan. Maar wanneer iemand zich hiermee identificeert en zijn verhaal daaraan koppelt en terugbrengt bij mij, dan ontstaat het delen waar ik zo gevoelig voor ben. Mensen kunnen namelijk een heel ander licht werpen op een nummer. Dan heb ik weer een nieuwe inspiratiebron, waaruit soms nieuwe nummers ontstaan. Het creatieve proces verschilt per song. Ik denk vaak in sfeerbeelden en die probeer ik in een tekst te vangen, maar soms komt dit sfeerbeeld juist eerst in klank naar voren. Meestal gebruik ik mijn ultra handige “slimme” telefoon om een opname te maken van wat in mijn hoofd springt, want de beste ideeën komen als ik aan het werk ben. Tijdens stofzuigen, ramen lappen, tijdens het douchen óf als ik lig te slapen! Ik luisterde pas geleden alle opnames eens af van wat ik dacht dat leuk zou klinken. Zitten er, verspreid over anderhalf jaar tijd, dus onafhankelijk van elkaar, onbewust 3 keer dezelfde opnames tussen. Zo lang kan dus iets om je heen zwerven zonder dat je er erg in hebt. In dit geval ontstond dus eerst de melodie. Een paar weken later was ik aan het werk, waar de tekst ineens als een bom inslaat. Ik vroeg begrip aan de cliënt en nam tien minuutjes de tijd om mijn idee op papier te zetten. Dan kan ik het even van me afzetten namelijk en thuis verder puzzelen. Anders blijft het knagen. Maar met een andere song werd ik midden in de nacht wakker met een tekst in mijn hoofd. Met een slaapdronken kop gauw de tekst intypen. De volgende dag wakker worden met de telefoon in mijn hand. Ja hoor, gelukkig…Bingo! Bij dit nummer heb ik de tekst helemaal gelaten zoals hij is ontstaan en daar een melodie op gemaakt.”
Mooie liedjes schrijven is één. Je moet wel de plannen en mogelijkheden hebben ze te spelen. Het creeeren van kansen en mogelijkheden hoort ook bij het bestaan. Plannen maken. Vooruitzien. “Een jaar geleden was ik aan het brainstormen met een goeie vriend van mij. Hij vroeg: “Marja, waar zie je jezelf over 10 jaar met de muziek?” Ik kreeg glanzende oogjes en een rooie kop en zei met schorre stem: “Ik heb altijd gedroomd van een theaterprogramma, dus over 10 jaar wil ik in theaterzaaltjes staan”. Nu zijn we een jaar verder en hebben zich in razend temponaast Dorien 3 muzikanten aangesloten. Om de geboorte van deze waanzinnige band “Lyssna” (uit te spreken als Luusna, het Zweedse woord voor luisteren) te vieren, zijn we bezig een première te bouwen van, jawel…een theaterprogramma! Een klein beetje sneller dan gepland, klopt soms je droom bij je aan. Met beide handen aangrijpend, druk schrijvend en organiserend roep ik: “Whatever binds us moet het heten!” dit theaterprogramma. Een reis waarbij de zoektocht naar wat ons als mens verbindt, de boventoon voert. Dat vinden we als band nodig in deze donkere dagen waarin mensen juist zo vaak gericht zijn op wat ons (onder)scheidt. Daarbij zijn het muzikanten uit zeer verschillende hoeken van de muziek, die nu deze band vormen om luister-liedjes van een singer-songwriter te onderstrepen. Muziek en onze passie hiervoor is wat ons samenbrengt en dus verbindt. Als singer-songwriter treed ik in verschillende vormen naar buiten met de muziek. Zowel solo en straks dus met band “Lyssna” achter me. Maar ook, zoals het optreden in Steendam en vele andere optredens, vorm ik samen met iemand een duo. Dat is als volgt ontstaan: Tijdens de opnames van “On my way” kreeg ik hulp van een Duitse vriend van mij. Daniel Wahren is een violist in de Middeleeuwse band “Duivelspack” waar ik groot fan van ben. Hij kwam een weekend over om mijn muziek op de cd te voorzien van zijn fantastische fiedelspielerij. Om live te kunnen brengen wat er op de cd stond, moest ik dus heel hard op zoek naar een violist(e) in mijn eigen omgeving. Een aantal jaar daarvoor kwam ik eens bij een optreden in de kerk. Daar werd een vioolsolo gespeeld waar ik erg door gegrepen werd. Mijn gevoel zei: “deze violiste en wat zij bij me losmaakt, moet ik onthouden”. Niet verwonderlijk dat ik na dit avontuur met de Duitse violist, op zoek ging naar háár gegevens. Ik stuurde Dorien Geusebroek een mail met de vraag of zij onderdeel wilde worden van de cd-presentatie in Ermelo. Dat wilde zij en ik was in de wolken. Het samenspelen beviel zo goed dat ik haar vroeg te blijven. Een muzikaal huwelijk werd gesloten, want ze is sindsdien nooit meer weggegaan. Muzikale avonturen werden ons deel. Tijdens het proces van liedjes schrijven kwam ik er per ongeluk achter dat zij een prachtige sopraanstem voor mij verborgen hield. Eenmaal ontdekt is toepassen, dus zij voorziet de songs, naast haar geweldige vioolpartijen, sindsdien ook met een heerlijke tweede stem! We vullen elkaar zowel muzikaal alsook als persoonlijkheden op het podium goed aan. Tijdens interviews bijvoorbeeld weet zij vaak snel de kern te raken met de weinige woorden die zij nodig heeft om iets duidelijk te maken, ik maak er iets spannends of romantisch van met mijn vele bijvoeglijke naamwoorden, zoals Dorien dat dan zegt.”
“Harderwijk is mijn Middeleeuwse stadje. Ik woon er heel graag. Het is omgeven van alles eigenlijk. Tegenwoordig hebben we hier een eigen strand, maar er is ook veel bos en hei gebied. Dan kun je je natuurlijk goed laten inspireren, dus indirect zal er ongetwijfeld wat over in de muziek te vinden zijn. Wat directer “Harderwieks” is; In 2012 hebben Dorien en ik een project aangenomen om gedichten cyclus “de Kus” geschreven door Harderwijks stadsdichter Michel Martinus op muziek te zetten. Dat was een fijne samenwerking en werd ook zeer goed ontvangen door het publiek tijdens de presentatie in de Catharinakapel in Harderwijk. Een prachtige locatie met fijne akoestiek, waar op vrijdag 29 januari 2016 ook het debuut van “Lyssna” met “Whatever binds us” zal plaatsvinden.”
Eerst staat echter Steendam op het programma. Een mooie gelegenheid om het duo aan het werk te zien. “Een beleving van een troubadour met haar fijne zoetgevooisde violiste. Wij bundelen onze krachten in warm Iers pop-folk geluid en dragen de Steendammers, maar daarbij ook zeker de enorm gastvrije uitbaters Peter & Leni een warm hart toe. We nemen het publiek graag mee op reis door een wereld waar fantasie en werkelijkheid elkaar raken. Waar romantiek, gefilosofeer, maar ook zelfs een klein geschiedenislesje niet uitblijft. We hopen te delen in wat ons vreugde geeft en vieren daarmee graag met jullie het leven. En wat zien we ernaar uit!” Dat kunnen we wel gebruiken in deze dagen voor kerst, waarin de wereld soms zo duister lijkt.