Foto: Ebru Yildiz
BOSTON – Nee, niet op elke vraag krijgen we antwoord als we in Boston Marissa Nadler spreken over haar aankomende reis door Europa, waarbij haar eerste stop is in Groningen voor een optreden in Vera op 10 april. Vooral de wat persoonlijkere vragen slaat ze over, hoewel ze charmant en enthousiast tijd maakt voor het gesprek. Het is natuurlijk haar goed recht. “Ik wil het voor mezelf ook fris houden”, verontschuldigd ze zich en ook de drukte maakt de tijd beperkt, zodat ze graag direct naar de kern toe wil en dat is haar werk. “Er blijft toch nog wel genoeg over voor een verhaal,”vraagt ze zich bezorgd af. Marissa Nadler is al een decennium een artieste die eigenzinnig aan haar prachtige oeuvre werkt dat wel eens dark folk of Americana wordt genoemd, maar zoveel andere invloeden ook in zich draagt.. Het album ‘For My Crimes’ dat recent verscheen is hier een voorbeeld van en aanstonds verschijnt ook nog een album waarop ze samenwerkt met Stephen Brodsky. Of en wat je daarvan terug hoort op het podium van Vera is nog een kwestie van contemplatie, maar zo stelt de zangeres: “Ik ga nieuwe dingen uitproberen en mijn best doen de beste show te geven die er in me zit!” “Doodstil luisteren”, vraagt Vera het publiek vooraf.
“Het schrijven van liedjes is een levensbehoefte van me”, stelt Marissa Nadler onmiddellijk. “Mijn beste liedjes worden geboren uit de behoefte om iets uit te drukken, die andere kunstvormen niet op die manier kunnen verwoorden. Ik hou er van om over het leven te schrijven. Vaak is het onderwerp waar je jezelf het meest mee kunt vereenzelvigen de beste start voor een liedje. Schrijf over wat je weet, maar ook over wat je wilt weten. Een aantal van mijn liedjes zitten vol zelfbeschouwing en zijn erg realistisch, andere liedjes verschillen dar erg van en zijn juist meer een ‘stream of consciousness’ of zijn gebaseerd in de fantasie. Ik probeer alles open te houden en laat de melodie het liedje dicteren.”
Naast artiest is Marissa Nadler ook kunstenares. Ze maakt prachtige schilderingen, we vragen aan haar of het één het ander versterkt, omdat het haar toch ook een ander perspectief geeft. Dat beaamt ze. “Voor mezelf, mijn kijk er op, is dat alle verschillende vormen van kunst die ik maak, of het nu gaat om de albums vol liedjes die ik heb geschreven tot alle kunstvormen waar je naar kunt kijken alles is met elkaar verbonden. Ze beïnvloeden elkaar allemaal.” Een ander invloed is natuurlijk haar omgeving. Marissa Nadler geeft op als thuisbasis Boston waar we haar ook spreken. “Ik vind zelf meer dat ik uit Massachusetts kon dan uit Boston”, plaatst de zangeres een kanttekening. “Ik ben geen stadsmeisje, maar ben opgegroeid in een klein stadje. Ik prefereer ook het platteland en de stilte die je daar nog treft. Ik denk dat je dat zeker terug hoort in mijn muziek, de invloeden van de seizoenen, vooral de winter en het weer. Met de muziekscene in Boston zelf heb ik weinig contact. Daar heb ik nauwelijks voordeel van gehad. Ik gebruik mijn thuisbasis, waar mijn huis dan ook staat, als een plek waar ik me terugtrek om te oefenen en scheppen. Ik besteed mijn tijd meer met schrijven en het maken van kunst dan met socialiseren. Ik denk dat ik dat meer nodig heb.”
Marissa Nadler publiceert haar muziek sinds 2004 toen haar debuutalbum ‘Ballads of Living and Dying’ uit kwam een jaar later gevolgd door ‘The Saga of Mayflower May’. Het tempo van een album per jaar haalt ze misschien net niet, maar met zeer grote regelmaat verschijnen er studio albums, albums die ze zelf uitgeeft of EP’s. Het is een onderwerp waar ze graag en met passie over spreekt. Nadler is bekend geworden door onder andere haar fijne liedjes, maar ook haar prachtige stem. “De pikdonkere folk staat geheel in dienst van Marissa’s betoverend mooie zangstem. Terwijl ze zingt hoor je stukjes Americana en stukjes folk. Rustig op het eerste gehoor, maar met een bijzonder sterke onderstroom van verdriet, romantiek en dreiging”, stelt Vera in de omschrijving van het concert. Die zang staat mede centraal op haar laatste album ‘For My Crimes’ dat recent is uitgekomen. “Het verschil met mijn voorgaande albums zit hem in de vocale productie. Een ander belangrijk punt is dat ik het album heb opgenomen met bijna uitsluitend vrouwen. Ik heb veel van de instrumentatie op dit album zelf gedaan. Ik zou ‘For My Crimes’ kenmerken als rauw, intiem en confronterend.” Vera zegt over het album: “Op eerder werk ging ze nog wel eens wat uitbundiger te werk, met grootser klinkende arrangementen, maar op ‘For My Crimes’ ontbeend ze haar liedjes tot op het bot. In de verte klinken nog wat violen en een cello.”
Het is niet het enige waar Nadler aan werkt deze dagen. In het verleden werkte ze al met heel verschillende artiesten en projecten samen, zoals met Angel Olson, Sharon Van Etten, black metal project Xasthur of Father John Misty in richtingen die soms een heel andere kant uit gingen dan haar donkere folky en Americana klanken, die ze op geheel eigen wijze vormgeeft. Recent kwam er een samenwerking uit met John Cale in de song ‘Poison’ en binnenkort wordt het album verwacht dat Marissa Nadler opnam samen met Stephen Brodsky met als titel ‘Droneflower’. “Samenwerken met anderen is geweldig. De samenwerking met Stephen Brodsky was een echte co-write en ik kan niet wachten omdat aan het publiek te laten horen.”, klinkt het mega enthousiast. “Het is een soort van horror movie soundtrack erg dromerig en dark. Brodsky is heel erg fijn om mee te werken en de aardigste persoon die je je maar kunt voorstellen. Wat betreft John Cale. ‘Poison’ is een liedje dat ik schreef en waar hij een heel erg mooie gastrol op heeft als zanger. Het is nogal surrealistisch en heeft me diep bewogen. Het is één van de coolste dingen die me in mijn loopbaan is overkomen. Dat is zeker.”
Dan is het tijd voor Nadler te gaan pakken en andere laatste voorbereidingen. Het is immers zo 10 april en dan klopt ze op de deur van Vera en met nogmaals de belofte dat het een concert gaat worden waar ze ze zich met ziel en zaligheid in gaat storten vertrekt ze naar haar laatste loodjes voor een reisje door Europa.