“Maar wat is dit in godsnaam?” Het is aan jou om het te komen ontdekken!” In de Franse Jazz is Marie Mifsud geen onbekende naam. Ze debuteerde met het album ‘Lá’ in 2017, maar de pianiste en zangeres was ver van te voren al herkend als uitzonderlijk talent in de vocale jazz met een snel groeiende kast vol prijzen en awards. Na diverse studies als pianiste in als zangeres heeft Mifsud onder leiding van Sara Lazarus die haar leerde de codes van jazz en improvisatie te begrijpen en haar stimuleerde om op ontdekkingstocht te gaan in de muziek. Haar eigen stem vond ze via gastlessen en cursussen op het Conservatorium in Parijs van mensen als Déborah Tanguy, Loïs Levan, Guylenn Delassus, André Charlier en Benoît Sourrisse tijdens Master Classes en Cursus Jazz in Parijse conservatoria. Dat balt zich samen op haar zeer fraaie en verrassende nieuwe album ‘Récife’. “Maar wat is dit in godsnaam?” Het is aan jou om het te komen ontdekken!” Dat is de zin waarmee Marie Mifsud de introductie van haar album afsluit. Het is de opvolger van ‘LA’ uit 2017. Op dit nieuwe album laat Mifsud, die zelf zingt en de opening op piano voor haar rekening neemt zich bijstaan door haar vaste muzikale partner Adrien Leconte op drums en percussie, Tom Georgel op piano en percussie, Victor Aubert op onder andere bas en contrabas, Quentin Coppalle op fluit en percussie en als gastmuzikant Pierrick Pédron als alt saxofonist. Na de piano introductie ontstaat een prachtige jazzy eclectische rondgang tussen stijlen, tempo en gevoel, maar steeds met een grote impact. De Française boeit eigenlijk elk moment en is verrassend van het wel haast gesproken ‘Au Fur et á Mesure’ met fraaie fluit van Coppalle dat je rustig aan de hand neemt tot het explodeert en dan het hele album door tot het afsluitende ‘Taon de Pluies’. Prachtige plot en stemmingswisselingen kenmerken de liedjes, die je constant op het verkeerde been blijven zetten. De opening wordt gevolgd door het vlotte chansonachtige ‘Ca’ en na een kort rustig nummer, wat voor een prima kadering zorgt het eveneens vlotte en erg mooie ‘Passenger’, dat net als even later het poppy en krachtige ‘Attitude’ tot de mooiste nummers hoort. Eigenlijk bevalt het hele album van deze Franse, in Nederland nog nauwelijks ontdekte zangeres, erg goed en is de taal niet of nauwelijks een belemmering door de mooie emotionele lading die in elk nummer zit. Marie Mifsud is een fantastische zangeres en de begeleiding is erg goed en weet vaak een verrassende extra lading mee te geven, bijvoorbeeld het blaaswerk in het langzame ‘Ballade’ of het vrolijke fluitwerk als tegenwicht voor de vlotte zang in ‘Amusette’. Het is een album dat niet alleen kwalitatief veel heeft te bieden, maar met 15 nummer ook kwantitatief. ‘Si tu Savais’, is luchtiger van aanvang en ook zeker het vermelden waard even als het prachtige uptempo ‘Doute’. Het is, zoals de zangeres zelf stelt, een ontdekkingsreis waarop veel te ontdekken valt voor de jazzliefhebber, maar ook zeker van het Franstalige lied en de gewone, wat avontuurlijk ingestelde, muziekliefhebber.
Marie Mifsud – Récif
