BORGER – Het is een prachtige Drentse traditie. De deelnemers aan Eurosonic / Noorderslag of één van de randsonics worden circa een week van te voren uitgenodigd in Borger. Voorheen in van Slag, maar tegenwoordig Podium 34 worden ze gevraagd alvast voor de Drenten hun showcase te spelen. Kunnen ze dus nog een keer met publiek de puntjes op de spreekwoordelijke i zetten en wellicht nog wat feedback krijgen voor ze zich daadwerkelijk gaan presenteren aan Groningen, Nederland, Europa en wellicht is er ooit dat moment dat een wereldster zegt… het begon in Borger. Eén van de Drentse troeven is Marit Nygård & De Medemens. De Meppelse studente biologie en cultureel servicemedewerker gebruikt haar ervaringen om liedjes te schrijven. De laatste periode is ze, als een komeet, aan het firmament verschenen en is veel gevraagd. Dat is helemaal niet zo verwonderlijk. Ze maakt prachtige, charmante en ontwapenende liedjes, die ze ook nog uitstekend weet te brengen. Het vele optreden, ze stond afgelopen zomer al op menig festival, heeft haar ook ervarener en zelfverzekerder gemaakt op het toneel. Nygård zit op de goede weg, maakt van te voren even een ongedwongen praatje met mensen die haar een setje in de rug kunnen geven en heeft met Nienke Witkamp op van alles, Derk van Wageningen op bas en drummer Daan Noordhoek prima Medemensen om zich heen verzamelt. De instrumentwisselingen voegen wat toe, met verschillende intonaties bij de songs, maar maken het ook druk bij de overgangen van de liedjes en je bent geneigd meer naar wat Witkamp nu weer gaat doen te kijken, dan op wat de zangeres zelf te vertellen heeft. Dat is toch ook belangrijk, want niet alleen is ze een kundige spreekstalmeester die met rust en charme, maar ook zelfspot haar liedjes introduceert. Ander punt is het dragen van een pet. Deze werpt nu en dan een diepe schaduw, door de belichting van bovenaf, over haar ogen en kan zo een hindernis vormen in het contact met het publiek, wat toch zo belangrijk voor haar is.
In haar werk is Marit Nygård de chroniqueur van haar eigen reis naar wasdom en de mensen die ze daarin tegenkomt, of niet, want ze ging van start met ‘Eénmansorkest’. Een song uit de tijd dat ze solo met haar gitaar langs de podia trok en onmiddellijk een heel fijne song, die kenmerkend is voor haar aanbod. Een lach en een traan in een kwalitatief uitstekend jasje. Iets steviger was ‘Sinaasappel’ en wat donkerder het mooie ‘Kruiskopschroevedraaier’. Het mooiste nummer, misschien wel van de hele avond in Borger, was ‘Storm in mijn hoofd’. Heel persoonlijk, heel oprecht en intens, werd dit aanvankelijk klein opgezet, met mooie progressie met prachtig saxofoonspel van Nienke Witkamp. Een indrukkend lied. Terwijl Witkamp naar een xylofoon snelde ging de band verder in ‘Tussen Kuiken en Kip’ in dit nummer gaat het over opgroeien dat snel gaat, althans in het ritme van deze song. ‘Goedkope Huismerk Wijn’ is een Corona nummer en een terugblik of afrekening met die donkere tijd, om daarna heerlijk met humor zichzelf te presenteren als ‘Fakking Sukkel’ in een vlot slotakkoord. Marit Nygård en haar Medemensen werden met een klaterend applaus uitgewuifd richting ESNS. Dit jaar zou wel eens heel belangrijk voor haar kunnen zijn. Wellicht nog een aantal mooie titels op haar festivallijstje en ze heeft zich kandidaat gesteld voor de Popronde en hoopt dat de jury haar de duim omhoog geeft voor een definitieve selectie. Fijn zou zijn als ze de kers op de taart van al dit goede werk kan zetten met een album of EP om nog meer substantie te geven aan haar weg omhoog. Marit Nygård is gewoon goed bezig en de moeite waard.