Wat een enorm talent is Lynne Hanson toch. Met ‘7 Deadly Spins’ heeft de Canadeze een bijzonder sterk thema album afgeleverd en een fraaie tegenhanger voor haar zeer persoonlijke voorlaatste album ‘Rivers of Sand’. In ‘7 Deadly Spins’ neemt Hanson de murderballad onder handen en met hoorbaar plezier wordt dit gezongen. Een prachtige uitlaatklep en een bijzonder sterk album. Het zijn gruwelijke verhalen die Hanson vertelt over graven, galgen en moord en doodslag. Ze heeft de stem er voor om dat met heel veel overtuiging te brengen. In de eerste helft van het album ligt de nadruk op de dreiging en in de tweede helft gaat het tempo wat omhoog. Het album begint met het prachtige ‘Gravedigger’ in een hypnotiserende cadans gezongen. Monumentaal is ook ‘My Mama Said’ over een ter dood veroordeelde. Lynne Hanson op haar best. Nee het kan nog beter in ‘Cecil Hotel’. Een nummer dat het hart vormt van het album. Hierna gaat in ‘Black Widow’ het tempo omhoog. Dat blijft zo in ‘Run Johnny Run’ en ‘First One’s Free’. In de Noord-Amerikaanse folk is de murderballad een bekende stijlvorm. Op de manier waarop Lynne Hanson dit brengt is het een vorm van grote schoonheid, hoe luguber de onderwerpen ook. Een eerste klas zangeres en uitmuntend ondersteunt werk van The Good Intensions met her een jankende gitaar of een jengelend orgeltje. Prachtig werk van een bijzonder volwassen artiest.
Lynne Hanson & The Good Intensions – 7 Deadly Spins
