GRONINGEN – Na afloop van het concert ontdekte het publiek dat de houten vloer van de Lutherse Kerk in Groningen zich uitstekend leende om op te stampen en op deze wijze op heel heldere wijze over te brengen dat wat tot nu toe was gespeeld door Rue Royale nog niet genoeg was om de honger te stillen. Er is moest meer komen. Dat kwam er. Drie prachtige bedachtzame nummers als toegift, waarin het niet werd gezocht in nog even knallen, maar juist in de verstilling. Heerlijk, maar daar gingen de voeten weer en trilde de kerk op zijn grondvesten. Nog een keer kwam het duo opdraven waarbij ze vertelden dat het of heerlijk was of juist erg beangstigend dat gestamp, maar daarna volgde dan toch de mededeling dat ze ‘U.F.O.’ zouden spelen als tweede toegift en er als nog wordt uitgepakt met het bekendere nummer van het duo Brookln en Ruth Dekker en als dat prachtig en met veel power gespeelde lied klaar geeft de stagemanager maar direct het teken om de lichten aan te doen en de muziek te starten, anders was het stampen tot laat in de avond doorgegaan. Dit was echter aan het einde van de avond dat zo mooi begon met ‘Adhesive’, een wat ouder nummer met onmiddellijk de prachtige samenzang van beide echtgenoten en waarbij Ruth Dekker de percussie verzorgde en haar man Brookln de gitaar. net als ook ‘Signs Are All Gone’, net even vlotter en ‘Set Out To Discover’ dat nog even wat meer tempo had je mooi meenamen het concert in. Heerlijke dromerige sferische stemmen bij prachtige folk en indie folk met nu en dan een vleugje rock of pop om het te kruiden. De stem van Ruth Dekker is ietsje hoger dan die van haar man, maar beide hebben dat dromerige in hun zang. Tussen ‘Sings Are all Gone’ en ‘Facing Forward’ wat daarna kwam, was het even tijd om bij te praten. Er was een nieuw album uit sinds de vorige keer dat het duo uit tegenwoordig Nottingham maar voorheen Chicago in Groningen was. Baby Mavis was inmiddels geboren en dat was naast een ontdekkingstocht voor de ouders ook een hele coole baby of inmiddels al peuter. Daarmee werd onbedoeld een mooie brug geslagen naar dat volgende nummer, dat een soortgelijke thematiek had. Helaas waren de verhaaltjes weliswaar zeer onderhoudend, maar weinig inhoudelijk. Een heel enkele keer een titel, maar verder liet het duo het voor zich spreken. Onderwerpen die wel aan de orde kwamen waren onder meer ‘Wayne’s World’ de TV serie en dat Brookln en Mavis de hele dag kletsten en dat stilte daarom zer werd gewaardeerd door Ruth Dekker. De muziek werd ondertussen mooier en mooier met back to back hoogtepunten in het fraaie sfeervolle ‘Dark Cloud Canopies’ en het door Ruth Dekker in de leadzang gezongen ‘Chip Away’. Op het podium tal van instrumenten. Tussen beide in drums die veelal door Ruth Dekker worden bespeeld, maar voor ‘Every Little Step’ is het Brinkl Dekker die fel pit geeft aan het nummer en zijn het de synths van zijn vrouw die het nummer een zachtheid brengen. In het volgende ‘Are We To Close’ is het dan de manlijke helft van het duo op synths en de vrouwelijke helft op de piano. Contrast is er ook tussen mooi en lelijk. Je beseft past hoe mooi een liedje is als het contrasteert met iets dat minder uit de verf komt en in dit geval heeft ‘Locked Into It’ die functie. Het levert de verontschuldigingen van Rue Royale op. Het is live muziek, er kan iets mis gaan. Gelukkig volgen direct daarop hoogtepunten als het schitterende ‘Parachutes and Lifeboats’ en lekker vlot en daarna het wat rustigere ‘Guide to an Escape’ wat misschien wel het mooiste nummer van de avond is. Dan wordt met ‘Tiny Parcels’ en ‘Spiralling’ vakkundig naar het einde toegewerkt. Dat komt met ‘Thrown By The Wind’ en inderdaad dit concert verdiende een toegift. Nadat het toegift was geweest stonden al die moe gestampte voeten in de rij voor de merchtafel. Dat nieuwe album ‘In Parralel’ vloog als warme broodjes over de toonbank.
Lutherse Kerk stampt Rue Royale terug het podium op
