Loading...
Recensies 2023

Lucas Hamming is geloofwaardig en in topvorm

LEEUWARDEN – Hulpverleners vol goede bedoelingen en welgemeende adviezen uit hun eigen levenservaring stroomden naar het podium na afloop van het optreden van Lucas Hamming tijdens Troubadour Treffen in de Prinsentuin in Leeuwarden. Goede tips werden gegeven en zelfs kunst aangeboden om de indie singer songwriter weer de weg naar zichzelf en zijn doel in het leven te laten vinden. Veel geloofwaardiger wordt het niet. Twee uur eerder kwam een kleine gele auto uit 1999 aanrijden, maar eigenlijk begint het optreden een jaar eerder in een andere tuin, maar dan in Amen van muziekpodium De Amer. Hamming speelde daar een try-out van zijn theater voorstelling waarmee hij de maanden daarna door Nederland toerde. Een aantal zaken werd daar al dan niet spontaan uitgeprobeerd en met publiek reactie beoordeeld of ze geschikt waren voor het theater. Het verhaal bijvoorbeeld dat zijn vriendin het zo mooi vond dat hij een hemdje droeg is spontaan geboren, omdat het in Amen zo vreselijk warm was die dag. Het kreeg een plaats in de voorstelling waarin Hamming op zoek gaat naar zijn plek in het leven nu hij, tegen eigen verwachting in, zijn afspraak met de club van 27 heeft gemist en hij misschien nog wel vijftig of zestig jaar door moet met zijn bestaan. In de theater voorstelling speelt het zich af tijdens een backpack vakantie in Indonesië, dat werd mooi actueel in de Prinsentuin een backpack door Friesland. Wie hem uit dat kleine autootje zag stappen en het verhaal hoorde, twijfelde er niet aan dat er naast de gitaar en zijn albums ook een tent zat in de achterbak, een gasstelletje en een tas met schone onderbroeken en dat hij die nacht in Allardseach of Drachtster Kompenije of toch Skearnegoutum of Littenserbuorren zijn tentje had opgezet en in eenzaamheid over zijn leven had gefilosofeerd om toch maar een doel te formuleren en toen dat niet lukte toch maar in Leeuwarden de kroeg De Skamele Ruiter in dook. In dit kader is het verhaal echter de omlijsting van een aantal prachtige nummers die Hamming bracht tijdens Troubadour Treffen. Solo met alleen zijn gitaar lanceert hij zijn optreden met ‘Space Oddity’. De David Bowie klassieker krijgt een fijne uitvoering met een mooie intensiteit, waarbij onmiddellijk het prima gitaarspel en de lekkere zangstem van de singer songwriter opvallen. Het blijken constanten in het vervolg, want ook in ‘Outta My Mind’ doet dat zich gelden. Als hij dan met grote gebaren in de Skamele Ruiter is terecht gekomen volgt ‘Mr Blue Sky’, niet een cover van het gelijknamige nummer van E.L.O. maar een stuk van zijn in 2021 verschenen album ‘Postponed’ dat ook op single is verschenen en fraai door de Prinsentuin klinkt. Echt prachtig is ‘Devil’ dat een rustiger nummer is en waar de stem van Hamming net een stukje de hoogte in gaat. Als hij daarna wisselt naar zijn akoestische gitaar boeit ‘Thrill of the Chase’ uitermate, meer uptempo en met kracht gebracht. In het hele verhaal en de opbouw van de set zit een mooie logica. Ongewild versterkt Hamming dat als hij zichtbaar bij zichzelf aan het twijfelen gaat of hij het verhaal wel wil delen of het wel overkomt zo buiten het theater. Het is te merken, maar hij zit dan al zo ver in het stuk dat stoppen met het theater deel ook geen optie is. Het maakt het alleen maar geloofwaardiger, want wie wil nu zijn persoonlijke shit delen in een zonnig park met een paar honderd mensen die hij niet kent. Muzikaal blijft de zanger overtuigen in fraaie songs als het rustig beginnende, maar een mooie progressie hebben ‘Temporary Remedie’ over omgaan met verslaving en ‘Don’t Leave Me Know’, over dat hij zichzelf een talent heeft ontdekt om verlaten te worden dat traag en erg kwetsbaar, wat het verschrikkelijk mooi maakt. Ter geruststelling, even later brengt hij een ode aan zijn vriendin in ‘A Miracle’ en uiteindelijk zijn alle cirkeltjes rond, van een tuin in Amen, tot een tuin in Leeuwarden, van zijn zoektocht naar zingeving tot zijn plan om een zelfhulpboek te schrijven en van al die mooie liedjes die begonnen bij een zwevende Major Tom tot het prachtige en stevige einde met ‘Falling’. Lucas Hamming was in topvorm.