GRONINGEN – Kun je Lorrèn nu indelen bij de jazz, bij de pop, bij de soul? Eigenlijk bij allemaal wel en de vraag is ook niet zo belangrijk, want Lorrèn is gewoon goede muziek. De band rondom de Israelische/Nederlandse zangeres maakt lichtvoetige klanken met al deze invloeden en meer. Zelfs een vleugje van de Caraïbische eilanden. ‘The Game of Love’ gaf haar showcase op het Dox feest tijdens Eurosonic een opening met punch. De liedjes van Lorrèn liggen goed in het gehoor, zijn mooi harmonisch en goed opgebouwd. Centraal staat Lorren Rettich die als zangeres naam maakt en ook als songwriter uitstekend werkt aflevert. De band creërt onmiddellijk een sfeer van stijl en kwaliteit, maar ook van warmte en ontspanning. In een mooie jurk is de zangeres de blikvanger in Brouwerij Martinus en met warmte zingt ze haar jazzy nummers. Na de opening vervolgt ze met een lied waarmee ze een duidelijk punt maakt. ‘Who do you Think You Are’ is de veelzeggende titel, maar ook gewoon een mooi lied met een sterke bassolo in goede jazz traditie. Dan is het tijd voor een wat rustiger nummer met ‘Hide Away’. Lorrèn is een uitstekende zangeres met juist die warme klank in haar stem. Relaxed staat ze op het podium. Het is dan eenvoudig om de link met easy listening te maken. Dat klopt in de zin van dat het gewoon ook lekkere ogen dicht muziek achter over op de bank is en niet, want de zangeres stopt wel degelijk inhoud in haar liedjes en weet ze met kracht over te brengen op de luisteraar. Het is fijn om aan te horen, maar zeker niet vluchtig. Als een goed glas whiskey, warm en aangenaam, maar het brand wel degelijk achter in de keel. Dat moet Lorrèn zeker niet verdunnen. Die boodschap moet het houden, even als dat krachtige overbrengen. Aan alles is te merken dat hier niet alleen een getallenteerd artieste op het podium staat, maar ook één die ondanks haar leven al het klappen van de zweep kent. Na het charmante ‘In The Now’ is het helaas al weer voorbij. Grootste gevaar voor Lorrèn is dat ze verdwaald raakt tussen de genre’s. Te pop voor de echte jazz diehard, te jazz voor de popliefhebber. Ondertussen is het wel gewoon muziek van hoog niveau en dat is belangrijker dan welk stempel ook.
Lorrèn op het snijvlak van jazz en pop
