GRONINGEN – Theaterboot De Verwondering was aangelegd aan de kade van het Lage der Aa bij Winter Welvaart. De boot bood een podium voor Stukafest die als eerste act op de zondagmiddag het duo Liza Dries en Sarah van der Meere had geprogrammeerd met het theaterexperiment Nessim. Een combinatie van van de fraaie nieuwe Nederlandstalige liedjes van Liza Dries en het licht absurdistische spel van Sarah van der Meere met een groot masker. Het was een tryout van dit muziektheaterstuk zo werd bij de aankondiging verteld. Het stuk kan dus nog aan verandering onderhevig zijn. Op de liedjes van Dries speelde Van der Meere een naïef klein meisje die met haar beertje thee dronk, maar achter haar op een scherm werd duidelijk dat het onschuldige meisje met het masker zich terug vond in een donkere schimmige uitgaanswereld. In het stuk zonder dialogen waren fraai de contrasten aangezet. De in het zwart geklede gestrenge Liza Dries tegen over de kleurrijke Sarah van der Meere. De onschuld tegen het feestbeest. De ontwikkeling van het karakter waarbij het verwisselen van schoenen naar pumps stond voor de overgang van kind naar volwassene was fraai. Wat meer zou nog de samenhang tussen lied en stuk kunnen worden benadrukt en de interactie tussen beide op het podium kan worden vergroot om het stuk nog sterker te maken. De nadruk dan maar op de liedjes van Dries die vooral muzikaal haar neus tegen het venster duwde als de ene helft van het duo The New Poor en nu onder eigen naam ook met deze liedjes op de bühne staat. Van de Engelstalige The New Poor liedjes is ze overgestapt naar Nederlandstalig en dat pakt erg goed uit. Met een passende theatrale opening, Dries met de rug naar het publiek voor ze zich omdraaide en het eerste nummer inzette op haar elektrische gitaar, ging het duo van start. ‘België’ was, ondanks de titel die onmiddellijk Het Goede Doel associaties oproept en wat dat betreft toch minder gelukkig is, een geweldig nummer. Een uitstekende zangeres was Dries altijd al en met haar intelligente teksten en de power van haar gitaar wist ze meer dan te overtuigen in een aan stevigheid winnend nummer. Het volgende liedje was veel zachter en kleiner en diende vooral als muzikale achtergrond bij de opkomst van Van der Meere. Het tempo pikte muzikaal weer op bij ‘Geen Plek’ dat haast naadloos overging in ‘Dans’. Het eerste meer uptempo en verhalend het tweede fraai en beklijvend. Liedjes over tijdelijke liefdes voor het leven die je oppikt op de Peperstraat en de volgende morgen vergeten bent, waarin wel de samenhang met het spel goed naar voren kwam. Deze voorstelling/concert werd prachtig afgesloten met ‘Boos’. Hele fijne en mooie, vaak treurige of melancholische, liedjes die met nog wat schaafwerk in een prachtige voorstelling zullen veranderen. Liza Dries heeft zichzelf opnieuw vormgegeven en is terug.
Liza Dries is terug met Nederlandstalige liedjes en Nessim
