SPIJKERBOOR – Het geluk kan je als podiumuitbater zomaar in de schoot vallen. Little Kim & The Alley Apple 3 hadden een optreden in Duitsland op zaterdag en dan kun je op zondag in één lijn terug naar Vlaanderen, maar de Belgische band had genoeg goesting om nog ergens te spelen. Tom De Poorter schoot te binnen dat hij met een andere formatie regelmatig bij ’t Keerpunt in Spijkerboor had gespeeld en dus mocht uitbater Willem ineens de meest gekende Western Swing band van onze Zuiderburen aankondigen. Geen geringe naam op het podium, hoewel in Nederland nog niet de meest gekende formatie. Met optredens in Zwolle en Breda in juni en nu Spijkerboor zou dat gauw kunnen veranderen. Op tal van Americana, swing of jazzfestivals festivals hier in den lande zouden deze Belgen absoluut geen gek figuur slaan. Het was absoluut genieten in de gelagkamer van ’t Keerpunt van het Belgische antwoord op Pokey LaFarge. Zangeres Kimberly Claeys brengt een fantastische stem in en weet zich gesteund door Tom De Poorter op gitaar, Patrick Cattoir op Lapsteel en bassist Selim Meiresonne. De heren verschenen eerst aan de aftrap voor een intro om het volledige spotlicht te laten aan Little Kim die zo een grande entree kon maken in ’t Keerpunt en daarna werd ‘The Kings of Goblin Market’ ingezet wat een vlotte en vrolijk swingende kennismaking was. Onmiddellijk was het niveau erg hoog, waaraan je toch de ervaring van dit kwartet kunt aflezen. Vooral voor de stem van Claeys is het toch niet vanzelfsprekend dat ze direct is warm gelopen, maar dit was geen enkel probleem. De band timmert dan ook al sinds 2008 aan de weg en bracht vorig jaar met ‘Sugarbird’ alweer het vierde album uit. Wat zwaarder aangezet was ‘Sacramento Flood’ en met erg veel energie werd ‘A Body in the Garden’ gebracht. Hierna kondigde ‘Little Kim’ de titelsong van het laatste album aan geschreven, zoals de meeste liedjes van deze formatie door Tom De Poorter. Terecht dat ze, niet alleen met het oog op de merchstand, maar ook muzikaal oogpunt hier wat extra aandacht voor vroeg, want het is een schitterend rustig nummer. Met een dergelijke volle setlist, uiteindelijk 22 nummers en nog een toegift, was het zaak het tempo er in te houden en dat kan uiteraard met een roadsong, zoals ‘So Long, Sandro!’. De basis van deze band is Western Swing, maar regelmatig worden er ook aspecten uit blues, gospel en Americana gebracht, wat voor een mooie afwisseling zorgt. Alles charmant aan één gesproken door Little Kim, die in de solo’s van één van de manlijke bandleden even netjes op zij stapte en zo iedereen de aandacht gaf die het verdiende. Prachtig was even verderop het nostalgische ‘When Paw was Courting Maw’ een uptempo terugblik op vervlogen tijden en ook ” Slapping Slim’ , met gekooide kracht rustig gebracht en ook een vocale bijdrage van De Poorter die nu en dan meezong of sprak. Naast eigen werk af en toe een cover of traditional, zoals ‘There is a Time’, een bluegrass nummer. Speel je een roadsong, dat moet volgens de regelen der kunst ook een murderballad op de setlist staan en dat was het prachtige ‘Snakecharm’. Een nummer waarin een dame haar partner vergiftigde, vertelde Little Kim terwijl ze haar band een glas water inschonk. Lekker bluesy ging het verder met ‘Ooh La Blues’ en met enige dramatiek in ‘The Ballad of Old Oak Tree’. Little Kim & the Alley Apple 3 hadden op dat moment de zaak allang in hun voordeel beslecht. Een heerlijk band die ondanks de overduidelijke routine het fris houdt met het zichtbare plezier in spelen. Daar kon zelfs een aanval van een Spijkerboorse vlieg geen verandering inbrengen. Na het mooie het met Ray Benson geschreven ‘Ida Red’, het heerlijke ‘Ms. Brandy’ over een man die liever de fles met cognac ziet dan zijn vrouw en ‘Lou Ella Brown’, kwam dan toch het einde aan een heerlijk optreden. De ovatie bracht het stel nog één maar terug voor ‘The Longest Mile’ en daarna wachten de onderhandelingen met Willem, want die wilde ze, heel verstandig, onmiddellijk vastleggen voor 2020.
Little Kim & The Alley Apple 3 vermaakt ’t Keerpunt
