GRONINGEN – In het midden van de afgelopen pandemie kwam Robin Kester naar Vera in Groningen om haar oud-stadsgenoten, Kester is geboren in de Martini-stad, een beetje vertier en verstrooiing te bieden tijdens donkere dagen. Gezeten aan tafeltjes op anderhalve meter afstand was dit een prachtig optreden en een lichtpuntje in de duisternis. Indertijd maakte Willem Kolvoort van de Vera art-division hier een fantastische poster voor met een vogel die de vrijheid en het positivisme benadrukte. Een optreden om dankbaar voor te zijn. Kolvoort had ook de poster ontworpen om het post-pandemische optreden zonder tafel en stoelen van Robin Kester en Amber Arcades die gezamenlijk toeren, onder de aandacht te brengen. Wellicht had deze kunstenaar, die recent werd geëerd met een overzichtsexpositie in het Groninger Museum, dat lichtje in de duisternis tot inspiratie genomen. Wederom een erg mooie poster zette deze Vera show, letterlijk en figuurlijk in het spotlicht, want er was met lichtgevende verf gewerkt in een lichtje uit een bloem, die groeit uit een staart, welke schijnt op een vlinder. Robin Kester verdient het ook om de schijnwerpers op zich te krijgen. Een paar jaar geleden was ze nog een zoekende, maar potentievolle en intrigerende, deelnemer aan de Popronde, tegenwoordig is het een fantastisch artieste die nu met haar debuutalbum zich als festival headliner klaar meldt en straks ook het keurmerk dat ze speelde op Pinkpop mag voeren, naast dat ze in Vera stond. Dat debuutalbum ‘Honeycomb Shades’ kreeg een lovende ontvangst. 2023 is voorlopig een piek jaar voor Kester, maar dat komt niet helemaal uit de lucht vallen. Er is hard gewerkt sinds de Popronde. Haar eerste EP ‘Peel the Skin’ was nog heel folky en meer singer-songwriter, de tweede ‘This Is Not A Democracy’ was breder en kon in het vakje eigenzinnige indiepop met hypnotiserende melodieën en werd al zeer geprezen. Het resulteerde erin dat ze vorig jaar zich al kon presenteren op SXSW in Texas en begin dit jaar was ze ook al present in de stad voor Eurosonic / Noorderslag. Op het podium heeft Kester een prima band bij zich met Sam van Hoogstraten op gitaar, Thijs Visscher als bassist, Joep van Osch op drums en Stef Koenis slaat de toetsen aan. Een band die al jaren consistent haar kompanen zijn en goed op elkaar ingespeeld. In Vera trakteerde Robin Kester direct op ‘Fries & Ice Cream’, met bedaarde zang, maar een hoog, triphop-achtig, tempo, wat de tegenstelling tussen beide benadrukte en het direct spanning gaf. Dat paste mooi bij het nummer waar een prettige jeugdherinnering door de tand des tijds juist een heel andere interpretatie krijgt. Een voorbeeld hoe sound en boodschap elkaar versterken. Steviger en vlotter werd ook ‘Leave Now’, over hoe nieuwe indrukken je kunnen overwelmen, bijzonder fraai. De prachtige bij deze gelegenheid wat ijlere en ruimtelijke zang maakte ‘Remove and Delete’ fenomenaal mooi, met ook nu een mooie spanning opbouw. Het zijn heerlijke liedjes, ze wisselt moeiteloos af tussen dromerig, ruimtelijk en steviger, wat het direct ook boeiend maakt en de liedjes hun eigen smoel geeft. Vooral in het middendeel van het optreden is Kester erg op dreef met het mooie ‘Goodnight Argus’, het solo en klein begonnen ‘Skinny Kids’ dat zich prachtig wee te ontwikkelen als de band bijvalt, het prima ‘Celeste’ en dan genereus met al dit lekkers solo ‘Empty Head’ waarin ze zich van haar meest folky kant toont. Dan naderen we alweer het einde van het optreden. Wie goed heeft opgelet op de basis, of voor degene voor wie die periode al verder weg is, de lagere school, herkent een stukje canon zingen in ‘Blinds’, wat meer uptempo is en lekker zich ontwikkelde met mooie soundscapes uit de synths. Robin Kester is niet alleen als zangeres gegroeid, maar ook als frontvrouw en artieste. Nu en dan neemt ze de tijd voor een inhoudelijke aankondiging, over ‘Cat 13’ bijvoorbeeld hoe je soms kunt wegkruipen in de auto om maar niet de supermarkt in te moeten, of betrekt ze publiek mooi bij de show. Op het podium is er veel energie en beweging en de liedjes blijven prima. Het meer duistere ‘Infinity’ volgt waarna ze alvast Annelotte de Graaf van Amber Arcades vraagt paraat te staan. Dat geeft weg dat er na ‘Sweat and Fright’, dat heerlijk ruimtelijk en ijl een enorme horizon schept in Vera, nog wat te wachten staat. Nogmaals die fijne zang als het nummer steeds robuuster wordt na verschillende tempowisselingen. Geen toegift, hoewel dat niet had misstaan, maar als extra zingen Robin Kester en Annelotte de Graaf samen de Velvet Underground-klassieker ‘Femme Fatale’ op geheel eigen wijze. Een fraai einde aan een sterk optreden en wie nog lichtje in de duisternis nodig had, was dit optreden balsem op de ziel.
Lichtje in de duisternis Robin Kester wordt helder spotlicht
