STROOBOS – Het was één van de leukste ideeën van de Corona zomer 2020. Zangeres Sofie Denise, oftewel Sofie IJzerman, ronselde accordeonist Tim Kerssies als ketelbinkie en koos het ruime sop met het schip dat ze had overgenomen samen met haar zus van haar ouders. Waar het duo aanlegde speelde ze haar programma van jazz standards op een verrassende manier. Het leverde geweldige avonden op en alle reden om dit concept nogmaals op te pakken en verder uit te breiden. De Drijf-In tour kende dit jaar zijn eerste aanlegplek in het Van Starkenborghkanaal aan de kade van De 4 Elementen in Stroobos. Op deze camping annex haven annex zorginstelling haalden veel van vaste en tijdelijke residenten hun hengels op en zochten een plekje aan de haven kant waar de schuit van het gezelschap was aangemeerd. Sofie Denise opende met een verrassing. Samen met Kerssies zette de zangeres, toch voornamelijk bekend voor haar hele fijne interpretaties van jazz nummers, in met een levenslied klassieker ‘Aan de Amsterdamse grachten’, geschreven door Pieter Goemans, maar in vele uitvoeringen bekend, waarvan de bekendste die van Wim Zonneveld is. Het lijkt een enorme sprong van haar eigenlijke materiaal, maar veel van de liedjes reflecteren toch dezelfde periode en jazz bleek niet zo ver te liggen van dit Nederlandstalige werk, bleek in de loop van het concert. Haar tweede nummer was het mooie ‘I’m Old Fashioned’. Dit lied van Jerome Kern en Johnny Mercer is geschreven voor een film uit dezelfde jaren 40 en dan was het jonkie ‘I Wish You Love’ uit het begin van de jaren 60 van oorspronkelijk Frank Sinatra en Count Bassie ook nog mooi in de lijn. Was ‘I’m Old Fashioned’ wat zwaarder op de hand, het contrasteerde mooi met ‘I Wish You Love’ dat in de ondergaande zon lekker speels, vlot en erg mooi was. Daar weer mooi tegen aan stond het hoogtepunt voor de pauze ‘The Nearness of You’ van Hoagy Carmichael en Ned Washington dat weer wat donkerder en zwaarder was. Met het prachtige accordeon spel, het instrument lijkt gemaakt voor jazz in de handen van Tim Kerssies die indruk maakte met zijn begeleiding, kreeg deze klassieker, ook uit de jaren 40, een heel extra lading. Sofie Denise is een frisse zangeres met een prachtige stem. Soms mag ze nog net iets meer de nadruk leggen op de emotie in plaats van het technisch mooi zingen, maar ze overtuigde absoluut, getuige dat de hele haven doodstil zat te luisteren naar haar stem. Na de pauze ging het met het vlot swingende ‘I Can Give You Anything But Love’, met daarbij nu ook drummer Jens Wierckx en het uptempo en zwoele ‘Nature Boy’. Hiermee was de greep uit het retro Jazz standards boek voor deze avond volledig en vertelde de zangeres, die met Kerssies om en om de aan en afkondigingen uitstekend deed waarbij nog best wat meer eerbetoon mag aan de oorspronkelijke artiesten, dat de les van vorig jaar was, dat er ook een behoefte is aan het oudere Nederlandse lied. Hiervoor vroeg de zangeres ook haar zus Robin IJzerman op het dek en met zijn vieren zongen ze het concert ten einde met het melancholische ‘Ik zie de haven al’. Een liedje van accordeonist en jazz pionier Jaap Valkhof, die zich in de oorlogsjaren op het Nederlandse lied concentreerde. Na ‘Rode Rozen’ van ‘Jantje Koopmans’ keerde het kwartet terug naar het werk van wijlen, te vroeg overleden bij een verkeersongeval, Valkhof met ‘Diep in mijn Hart’. De afsluiting kwam met het rauwere ‘Down South In New Orleans’, gezongen door Tim Kerssies. Een mooie connectie tussen het Nederlandse levenslied en de Amerikaanse jazz, zoals die floreerde in die jaren 40, prachtig en verrassend gebracht voor een schitterend decor. Volgend jaar graag weer!
Levensliederen en jazz standards bij Sofie Denise
