HOOGEVEEN – Na afloop stroomden twee muzikale stromingen vrolijk door elkaar heen en vermengden zich bij de bar van De Tamboer in Hoogeveen. Er kon geproost worden op een prachtige muzikale avond, waar de liefhebbers van reggae hun hart hadden kunnen ophalen bij een Rootsriders feestje en de country adepten aan hun trekken kwamen bij Leonie Meijer met diens theatershow ‘Nashville in Concert’. Meijer nam de televisieserie ‘Nashville’, waarin de muziekscene in deze stad, wordt belicht als uitgangspunt voor een avond prachtige Americana, country en country-pop aan de hand van liedjes uit de serie, maar ook wat uitstapjes naar mensen die op zo’n avond eigenlijk niet mogen ontbreken. Meijer, recent op toer met The Bluebirds als gast vogel, is natuurlijk iemand die zich ruimschoots heeft bewezen met haar eigen werk. Aanvankelijk bracht ze, na een succesvolle deelname aan een talentshow TV programma, Nederlandstalig werk uit op haar eerste albums. Vanaf het album ‘NJ123’ brengt ze haar muziek in het Engels uit en dat leverde al diverse pareltjes uit. Wie overigens voor de totale Leonie Meijer experience gaat kan genieten van haar muzikale kant op de plaat, kijkende naar haar kunst op de muur, want de zangeres is ook een getalenteerde schilder met erg mooi werk. Terug naar Nashville. Meijer met haar Nashville Allstar Band bestaande uit Eveline Leijdekkers en Jorginho Paunussa als haar vocale ondersteuning, Jaimie van Hek op basgitaar, Stefan Wolfs op gitaar en pedalsteel en Mischa Porte op drums begonnen lekker countryrockend met ‘Don’t put Dirt on my Grave’ en het met Paunussa tweestemmige ‘Plenty Far to Fall’. Tussen de liedjes door vertelde de zangeres over haar liefde voor de serie, introduceerde een aantal karakters en gaf een globale indruk waarover de serie ging. Dat is aanvankelijk een oudere Americana ster die langzaam merkt dat haar roem tanende is en daarom door haar management wordt gekoppeld aan een jongere opkomende ster, met de nodige rivaliteit tussen beide. Voor de serie zijn prachtige nummers geschreven en nu en dan is er ook bestaand werk gebruikt, zoals ‘Ho Hey’ van The Lumineers of ‘Have a little Faith in Me’ van John Hiatt die beide erg fraai tot leven kwamen op het toneel, waarbij de laatste heel klein begon met de pedal steel van Wolfs en fraai groeide in sound. ‘Nashville’ had in Nederland een pleitbezorger in Ilse de Lange, die uiteindelijk zelf ook een rol speelde in de serie. De Lange is uiteraard een gids voor veel mensen naar country en country pop. Met ‘Calm after the Storm’ met Paunassa als haar Waylon en ‘I’d By Yours’ gaf Meijer haar collega de eer die ze toe kwam. Uiteraard heeft Leonie Meijer ook haar eigen verhaal met de stad Nashville en wilde ze, op een moment in haar leven dat ze even wilde ontsnappen aan Nederland, ook die sfeer proeven en kijken of het net zo was als in de serie. Ze vroeg de zegen aan haar moeder, sprak een schrijfsessie af in Nashville en vloog naar New Orleans om met de auto naar de gouden stad aan de horizon te rijden, om daar een liedje over thuis en de relatie met haar moeder te schrijven. Niet in de serie, wel een erg mooi hoogtepunt deze avond. Een aantal artiesten die belangrijk waren voor de popularisering van de country werden er door Meijer bij betrokken. Eerst Taylor Swift met diens sterke ‘Anti Hero’ en na de pauze Dolly Parton met ‘Jolene’ en Shania Twain met een spontaan ‘Man I Feel Like a Woman’ met daarna ‘Giddy Up’ een stevigere song van de Canadese zangeres. Uiteraard zijn dat keuzen waarover je kunt discussiëren. Waarom niet Loretta Lynn, The Carolina Chocolate Drops, Mary Gauthier of een nieuwe ster als Lainey Wilson. De herkenbaarheid van de gekozen namen bewees het gelijk van Meijer. Uit de serie verder prachtige songs met een indrukwekkend ‘Black Roses’, ook een moeder dochter song, om de pauze te bereiken en na de pauze een heerlijke uitvoering van The Wayfaring Stranger’, oorspronkelijk geschreven in 1666 in Duitsland door Johann Georg Ebeling op een tekst van Paul Gerhardt die zich liet inspireren door een aantal psalmen en sinds meer dan 100 jaar een Americana traditional en het ‘fellere ‘Telescope’ over overspel.’ Rustig sprak Meijer de liedjes aan elkaar met humor, nu en dan improviserend en goede informatie om liedjes in de serie of in de country te plaatsen. Muzikaal zat het heel mooi in elkaar met een logische volgorde en natuurlijk een aantal van de beste Nederlandse muzikanten achter haar, waarbij ze regelmatig mooie uitwisselingen had met Eveline Leijdekkers en Jorginho Paunussa in de zang en beide ook een samen een nummer voor hun rekening namen. Het einde was prachtig. De hele zaal danste mee op ‘What If I Was Willing’. Van ‘A Life That’s Good’ maakte Leonie Meijer een eerbetoon aan iedereen die het mogelijk maakte dat zij op het toneel stond en heel gevoelig kwam de show ten einde met ‘Sanctuary’, één van de mooiste nummers uit de serie die door Leonie Meijer zo mooi tot leven werd gebracht in De Tamboer. De staande ovatie was dik verdiend.
Leonie Meijer brengt Nashville tot leven
