Loading...
De AmerRecensies 2023

JJ Thames is één van de grootse Amer parels

AMEN – Een boute uitspraak: Het mooiste concert van het seizoen 2023-2024 in De Amer in Amen is al gespeeld. Gastheer Jos, iemand die nooit verlegen zit om fraai geformuleerde volzinnen, wist er nog hakkelend en totaal overdonderd over wat hij net had meegemaakt uit te brengen dat JJ Thames met de Luca Giordano band wel één van de grootste pareltjes was die ooit op de bühne van De Amer stond. Op dat podium heeft Jos echt de grootste artiesten langs zien komen. Nog niet overtuigd. Aan de staande ovatie voor JJ Thames leek maar geen einde te komen. Een podium bekend voor de blues, kreeg de blues opgediend op zijn fraaist door de “Mississippi Blues Diva”. Blijkt dit niet het mooiste concert van dit seizoen, dan heeft JJ Thames de lat wel op een Olympische hoogte gelegd om daar nog over heen te komen. JJ Thames is een artieste die nog niet zo heel vaak in Nederland te zien was. Voor het laatst in 2017 was ze voor twee prachtige concerten in deze contreien. Met het album ‘Raw Sugar’ maakte ze veel indruk en vestigde haar naam als een fantastische zangeres. Een proces dat al enige jaren eerder was begonnen, want al jong stond ze op het podium en leerde het vak. Wat haar echter een uitzonderlijke zangers maakt is dat ze niet alleen de blues zingt, maar ook je echt meeneemt in de blues, haar blues. Ze heeft in haar bewogen leven de blues gekend, ze weet wat voor streken die heeft en praat uit eigen ervaring. Ze voelt met haar hele lichaam de blues en dat maakt het oprecht en geloofwaardig. Iedere noot is gemeend. Dat draagt de zangeres uit met haar fantastische stem. Voor deze toer werkt de in Mississippi geboren, maar in Las Vegas woonachtige artieste samen met de Luca Giordano band. De Italiaanse gitarist en zanger brengt prima eigen materiaal uit, maar werkt ook graag samen met anderen. In zijn band op toetsen Abramo Riti, Walter Cerasani op bas en, zoals het zo mooi klinkt in het Italiaans op batteria Fabio Colella. De Luca Giordano band mochten zich eerst voorstelen met een prima vertolking van een Willie Nelson nummer, met de bandleider op zang, daarna kwam Thames het toneel op voor het rustige, maar intense ‘Bright Lights’ en werd het mooi en stevig aan de hand van ‘Hey You’. Beide nummers met heerlijke zang en prima ondersteuning van de bandleider op gitaar. Dat kwam samen allemaal in ‘Hattie Pearl’ dat fantastisch was met een sterke gitaarsolo. Een blues feestje vol emotie. Op haar promotieposter staat dan wel “Mississippi Blues Diva”, maar de zangeres neemt je mee door verschillende stromingen. In ‘I’m Leaving’ bijvoorbeeld brengt ze de blues uit Chicago tot leven. Rustig, maar met veel passie vertelt ze haar verhalen tussen de liedjes. Soms toont ze even een inkijkje in haar eigen blues, zoals voor ‘Woman Scorned’, dat is geïnspireerd door haar eigen leven en hoe ze afrekent met een haar bedriegende kerel, maar toch ook het moeilijk blijft hebben met de breuk. Rustig aanzwellend vol emotie en boordevol intensiteit komt dit als een tsunami van het toneel, maar wat een kracht en pracht overspoelt je. Na de pauze is er een prachtig gitaar intro van Luca Giordano voor ‘Get You Some Blues’ en in dit fabuleus mooie nummer krijgen ook de toetsen van Abramo Riti en de bas van Walter Cerasani een voorname bijrol, maar de hoofdrol blijf toch voor JJ Thames die met zoveel oprechte emotie dit nummer brengt en doorgaat met waar ze voor de pauze gebleven was. Een orgeltje en de drums van Fabio Colella zijn fijne toevoegingen aan het krachtige ‘Boom Boom’. Deze meeklapper wint in de loop van het nummer nog verder aan kracht, zoals bijna elk nummer wel toewerkt naar een climax. Het gedreven en robuuste ‘Whipping Post’ is het volgende heerlijke nummer. In bijna elke song is er veel ruimte voor de muzikanten om te excelleren, zeer gewaardeerd met gul applaus van het publiek, maar ook steeds die prachtige stem van de frontvrouw die voortreffelijk haar publiek meeneemt. De tweede set bestaat uit slechts drie liedjes, maar niemand voelt zich te kort gedaan, want ze zijn alle drie fantastisch en dan volgt nog een toegift met ‘I’d Rather Go Blind’ dat aanvankelijk zo ingetogen en gevoelig is, maar al snel klotst de blues de boorden over en spoelt de zaal in waar iedereen wordt weggeblazen door de emotie en de passie in dit nummer. Het was fenomenaal, dit zijn de concerten waarvoor je naar een podium komt. Het was een wereldprestatie dat gastheer Jos nog uit zijn woorden kon komen. Wat een feest. Na deze toer gaat JJ Thames aan de slag met een nieuw album en hopelijk is ze dan snel weer hier te zien, te horen, te voelen, mee te maken, want deze kwaliteit zie je maar zelden.