EMMEN – De naam Goverde is natuurlijk geen onbekende in Nederlandstalig muziekland. Johnny Goverde had in de jaren 60 tot 80 succes onder de naam Jan Boezeroen. Zijn dochter Karin schitterde in Frank & Mirella. Zou er nog een familieband zijn met Fred Goverde? Op het festival The Spy stond deze eveneens in het Nederlands zingende artiest in ieder geval ook als vertegenwoordiger van zingen in onze taal op het podium. Fred Goverde kent in zijn tak van de Goverde familie ook de nodige muzikale roots, met een vader die organisatorisch actief is en diens vriendin die een geweldige Amerikaanse artieste is. Fred Goverde met zijn band werd aangekondigd als Nederlandstalige op ’90 geïnspireerde rock. Goverde wijst dan zelf op zijn muzikale invloeden als The Dandy Warhols en Eels. Toch doet zijn muziek ook erg veel denken aan bands als Toontje Lager en The Scene en zelfs een vleug Het Goede Doel en dan zit je toch echt een decennium eerder. Fred Goverde heeft met ‘Goovurduh’ net een EP uitgebracht waarop ‘Bijna Weer Verliefd’ het openingsnummer is en dit was ook zijn opening in het Atlas Theater in Emmen bij The Spy, voorheen The Spy and The Butcher in deze digitale editie. Een lekkere rockvibe kenmerkt dit nummer waarop Goverde met zijn band prima tot zijn recht komt. Een degelijke opening. Met ‘In één keer goed’ schroefde hij het tempo op en had hij een intrigerend refrein, maar moest hij toch oppassen dat hij zich niet overloopt in zijn zang en in de Bart Hartog cover ‘Macht’ ook dat hij toch ook wat vaart in zijn zang mag houden. Met die conclusies getrokken was het tijd voor de hoogtepunten. ‘Als Ik Jou Alleen Laat’ was erg mooi en ook nu met gevoel en kende een zeer fraaie muzikale ontwikkeling. In zijn liedjes is de zanger een open boek. Hij draait in de teksten niet om de hete brij, maar is doelgericht en verteld waar het op staat. Met zijn drie begeleiders ging Fred Goverde een sterkere tweede helft van het concert in. ‘Nooit aan je denken’ was een mooi energiek nummer, waarin een zekere boosheid door klonk en ook die emotie wist hij prima over te brengen. ‘Niet Trouwen’ was ook zo’n nummer waarin hij moeiteloos de aantekening mooi wist te verkrijgen voor deze uptempo song. Was hij in het begin erg goed op dreef met prima aankondigingen en zo het publiek dat via het beeldscherm keek er bij te betrekken. In zijn speeldrang kreeg dit in de tweede helft dit onderdeel van de show wat minder aandacht. De liedjes die hij bracht waren echter prima en hij leek steeds meer te landen op zijn plek op de bühne. De setlist was mooi opgebouwd met een fijne afwisseling in tempo, waardoor ieder liedje duidelijk zijn eigen identiteit behield. De rustige afsluiting kwam met het slaapliedje ‘Voorbij’. Als Goverde dat speelse, die mooie referentiekaders in zijn inspiratiebronnen en die oprechte teksten weet te houden en goed zijn mogelijkheden kent en daarbij zijn sterke punten nog meer kan uitbuiten, dan kunnen we vast nog veel moois van hem verwachten.
Lekkere rockvibe bij Fred Goverde
