LEEUWARDEN – Perfectie is niet besteed aan Poodle. Garagerock, Indie-rock, wellicht zelfs pop-rock of punk-rock kun je er als genre aanduiding op plakken, maar het rammelt en het is goed voor een feestje en je weet zeker dat je het naar je zin zult hebben bij deze formatie uit Rotterdam die zich in Leeuwarden tijdens de Popronde aan een Fries publiek introduceerde. Tussen artikelen van Hardwerk / Fogeltje dromde een behoorlijke massa zich samen voor het optreden van Natasja Bökkerink op rhythm gitaar en zang, Nelleke Hogendoorn op bas en zang, Wies Kruisdijk op drums en zang, Paul Dijkman op gitaar en Jette Vogel op percussie. De belangstelling voor Poodle was in de Friese hoofdstad niet zo heel erg vreemd, want de band stond eerder op het festival Welcome to the Village in de Friese hoofdstad niet zo heel lang voor de Popronde en maakte daar indruk en won zieltjes met een vrolijke enthousiaste show waarop het goed dansen is en heeft ook nog de EP ‘Trivial Pursuit’ in het vat zitten dat tijdens de Popronde zal verschijnen. Alle reden om aan te schuiven dus. Poodle laat er geen gras over groeien. Met het label de ‘zachtste rockband van Rotterdam’ komt het vijftal fel en gedreven uit de startblokken met het door Nelleke Hogendoorn gezongen ‘Paper Jam’, met lekker vet gitaarspel van Paul Dijkman. Die zit. Kort en mooi. Het tempo wordt verder opgeschroefd voor ‘Home Town’ met nu de vocale hoofdrol voor Natasja Bökkerink, waarna het zangstokje voor ‘Alexander’ wordt doorgegeven aan Wies Kruisdijk in dit erg aansprekende nummer dat net even iets kalmer is en iets zwaarder, maar ook een mooie progressie heeft. De stemming zit er dan al lekker aan en de winkel is volledig vol en deint mee op de klanken van Poodle. Het enthousiasme is aanstekelijk en wordt nog versterkt door de prima introducties van de nummers, die kort, maar adequaat zijn en het publiek lekker bij de show betrekken. Wisselende leadzang is niet altijd een pre, maar in dit geval vult het elkaar mooi aan, ook omdat in veel liedjes er twee-, drie- of zelfs vijfstemmige samenzang voorkomt die erg mooi is. Er wordt totaal niet gekeken naar hoe het, volgens de goegemeente, moet, maar er wordt heerlijk ongedwongen gespeeld en kraakt of piept het even, wie zou het ook maar iets kunnen schelen, het maakt deel uit van de charme van Poodle die met hun speelplezier iedereen inpakken en her en der is het meedeinen al een stap dichter bij het dansen gekomen. Erg mooi is ‘Astro TV’ een nummer dat ook op de EP staat dat weer lekker naar een climax wordt gespeeld en ook ‘Flat White’ overtuigt deze show helemaal. Via het fijne ‘Hex’ komt dan alweer langzamerhand het einde van deze showcase in beeld. Nog een keer wordt lekker aangezet in ‘Sharks’ met fijn gitaarspel met een psychedelisch randje en prima percussie van Jette Vogel als steeds sneller en robuuster wordt. Het nummer groeit uit tot het hoogtepunt van dit optreden en mag de maatstaf worden waaraan Poodle voorlopig haar werk meet. De liefhebbers van de klanken van de kazoo hebben geduld moeten hebben tot het laatst, maar in het op hoog tempo gespeelde en prachtige ‘Labracadabrador’, komt dit instrument aan bod. Een heel mooie afsluiting van de show die de moeite waard was. Poodle staat voor plezier hebben met elkaar en dat brengen ze heel mooi over.
Lekkere rammelrock met Poodle
