AMEN – Het zijn geen gemakkelijke dagen voor Lance Canales. De roots en blues artiest uit California toert in Europa terwijl zijn vriend en roots artiest Jimmy LaVave zeer ernstig ziek is en naar waarschijnlijkheid nog kort te leven en heeft en vlak voor hij naar Europa afreisde stierf zijn neefje Ryan. Een intelligent en helder kind dat ondanks zijn handicap onconditioneel liefde gaf aan elk familielid en die liet zien dat je geen woorden nodig hebt om toch je hart te kunnen laten spreken. Canales wilde de optredens afzeggen, maar zijn zus en de moeder van Ryan stuurde hem toch over de grote plas water met als opdracht te zingen voor Ryan. Dat deed Canales met overgave. Bij het begin van derde set stuurde hij drummer Daniel Burt en contrabasbespeler Ronald Tilgenkamp nog even terug de coulissen in van De Amer in Amen om alleen met al zijn emotie ‘Sing No More’ en te vertellen over Ryan en hoe deze jongen ook in Europa gemist zal worden en de zaal mistte hem met Canales mee toen hij het verhaal vertelde en het lied, geschreven bij het overlijden van een zus opdroeg aan zijn neef. Het was het hoogtepunt van een optreden dat veel hoogtepunten kende. Lance Canales & The Flood begon de eerste set nog wat wijfelend. Mooie liedjes als het melancholische ‘Old Red’ en het erg mooie ‘Death got no Mercy’, op het album als duet met Eliza Gilkyson en opgenomen op het label van Jimmy LaVave beide deze dag op foto aanwezig aan de muren van De Amer, werden afgewisseld met liedjes die iets minder beklijfden. De tweede set begon sterker met ‘Diggin’ en ‘Fruit Basket’ voor Canales ‘Deportee’ aankondigde. Het verhaal van het lied van Woody Guthrie is bekend. In 1948 crashte een vliegtuig met Mexicaanse seizoensarbeiders in California. Alle inzittenden kwamen om, maar alleen de blanke bemanning kreeg een naam, de Mexicanen waren slechts Deportees. Om deze mensen een naam te geven heeft Lance Canales het nummer op geheel eigen, veel rauwere en rockende, wijze opgenomen en met de opbrengsten, eindelijk een gedenksteen betaald. Canales gaf oude verhalen hedendaagse urgentie. Rascisme, discriminatie zijn niet alleen van toen, maar ook van nu. De deportee waren immers zijn broeders en zusters. Hij voelt wat hun werd aangedaan. Ook met het prachtige ‘Pearl Handheld Gun’, met fraaie militaire roffels van Burt, vrij gebasseerd op de ervaringen van een oom die van Mexicaans/Indiaanse afkomst zijn leven waagde in de oorlog, terwijl zijn blanke verloofde geen huis kon kopen thuis vanwege de kleur van zijn huid. Waarschuwing voor de moderne tijd. Canales was op het best in de blues nummers. Stevig aangezet met een stem die, net als hij zelf, geboren is aan de ruige kant van de bergen uit een lange lijn van Vaquero. Een uitstekend gitarist die met fraaie liedjes als ‘Beat Up Blues’, ‘Train Station Blues’ en ‘Spacial Made’ en ‘Stomp it Out’ lekker stevig inzette en overtuigde. Een verteller die zijn liedjes fraai in een omlijsting en in de tijd zette, maar daar nog wel eens wijdlopig in werd en wat meer to the point mag blijven. Het zij hem vergeven evenals het constante corrigeren van zijn microfoonstandaard. Zijn eerlijke, open muziek op prachtige en emotionele wijze gebracht maakte dat goed. Lance Canales leeft zijn muziek en onze dank is groot dat hij kwam vertellen over Ryan en de levens van de luisteraars zo iets rijker maakte.
Lance Canales zingt voor Ryan
