Soms komen de algoritmes van ons digitaal bestaanen die schijnbaar soms je smaak beter kennen dat jezelf, op de proppen met iets wat je verrast. Een video van La Muchacha met La Otra levert na een nieuwsgierige druk op een muisknop een kennismaking op met twee fantastisch zingende dames in een fel lied in het Spaans. La Otra laten we voor nu even aan haar lot over, maar La Muchacha, oftewel het meisje, is Isabel Ramírez Ocampo. Een kunstenares, illustrator en singer songwriter uit het Colombiaanse Bogota. Haar creativiteit heeft ze haar leven lang gehad, maar sinds 2018 treedt ze ook als artieste echt naar buiten via een eerste album en al een jaar later volgde de erkenning met een doorbraak optreden tijdens het Festival de la Tigra waar ze wordt uitgeroepen als hoofd van het festival. In snel tempo zijn er nu nog twee albums verschenen. Vorig jaar bracht ze ‘Canciones crudas’ uit, wat wil zeggen ‘Rauwe Liedjes’ en recent kwam daar ‘Más canciones crudas’ bij, kortom ‘Meer Rauwe Liedjes’. Het zijn veelzeggende titels. La Muchacha durft in haar werk de confrontatie te zoeken. Dat begint al met haar naam, die een nieuwe betekenis moet geven aan het begrip. Een meisje wordt vaak gezien als onderdanig en niet erg snugger, maar deze La Muchacha is een sterke schrandere vrouw die zich durft te uiten en strijd voor de rechten van vrouwen in het algemeen en meer ruimte voor vrouwen in de muziekindustrie wil promoten, het milieu heet haar aandacht, het erfgoed van haar zingende moeder wil ze blijven eren en de traditie van singer-songwriters in Latijns-Amerika versterken. In Latijns-Amerika is een bloeiende music scene die eigenlijk zit te wachten op een festival, zoals bijvoorbeeld ‘Take Root’ in Groningen dat is voor de Americana, want de prachtige artiesten, vaak met een boodschap, zijn er in overvloed. ‘Más canciones crudas’ bewijst dat ten ene male. Haar opening met ‘La Parcera’ is lekker en vlot. Elk liedje bevat vier ingrediënten, de emotie, haar zang, haar gitaar en de tekst en dat is genoeg om er wat mooi van te maken. Een nummer over de schoonheid van het landschap en om je niet door het leven op de kop te laten zitten. Over het algemeen hebben alle nummers een dergelijk karakter, waarin de situatie in Colombia scherp en soms met pijn wordt verwoord en een pleidooi is voor verandering ten goede op tal van terreinen. Het album is nog net wat feller dan zijn voorganger en nog uitgesprokener. ‘Chia Miamor’ is wat rustiger en mooi weemoedig. ‘Canción del hecho confuso’ is mooi en weer wat feller en wordt gevolgd door het zachte en dromerig prachtige ‘Arruillito’, dat tot één van de mooiste nummer hoort van dit album en de rauwheid even naast zich neerlegt in de sound. Voor het album werkte La Muchacha samen met producer Santiago Navas. Navas heeft moeite gestoken in een goede sfeer en rust en benadrukt de eenvoud en daarmee de oprechtheid en helderheid van de boodschap. in elke song zijn de nuances van Colombiaanse ritmes te herkennen en de rijke mix van folk en de nieuwe wereldmuziek om tot een mooie gevarieerde sound te komen. Nagenoeg in één keer opgenomen weet het duo van nummers als het kalme ‘La dolorosa’, het activistische ‘La sentada’ of het lieve ‘Pueblito’ mooie schetsen te maken, niet alleen van de artiest La Muchacha en wat voor prachtigs de Latijns-Amerikaanse muziek te bieden heeft, maar ook van de situatie in Colombia. Een album om van te genieten met nu en dan een mooie rauwheid zoals in ‘Chucha’, maar waar ook de liefde voor haar land uitspreekt is het vooral een album om van te genieten, ook al ben je het Spaans niet machtig.
La Muchacha – Más canciones crudas
