Loading...
Albums

La Luz – Floating Features

Dromerige surf pop en rock. In het najaar van 2018 doet het inmiddels Californische La Luz Europa aan, waarbij onder andere Vera in Groningen op het programma staat met hun fraaie doo wop en surf muziek. Wie niet zolang wil wachten, kan alvast terecht op het nieuwe album van de vier dames ‘Floating Features’. Dat is als eerste kennismaking een erg toegankelijk en prettig album geworden met dromerige samenzang en zonnige poppy klanken. Producer Dan Auerbach (The Black Keys) heeft zijn invloed doen gelden en het in vergelijking met eerder La Luz werk wat minder punky en rauw gemaakt en wat lichter en zonniger. Geen verkeerde keuze overigens, die op het album erg goed uitpakt. La Luz bestaat uit gitariste Shana Cleveland, drumster Marian Li Pino, Alice Sandahl op keyboard en tenslotte Lena Simon bas. De zang is in complete harmonie. Een lekkere dromerige sound heeft dat als resultaat, waarbij de pit vooral van de keys en de gitaar komt, maar desondanks heeft het album veel zeggingskracht. Eerst wordt met instrumentale titelnummer de sound fors en onontkoombaar neergezet. Een mooi intro naar de rest van het album. Dat gaat uitstekend verder in ‘Cicada’, dat lekker vlot is en ‘Loose Teeth’ geeft daar een vervolg aan en is één van de mooiste nummers van het album. In ‘Mean Dream’ wordt het tempo terug gebracht. Met ‘Floating Features’ wordt nu het derde album uitgebracht en het is de opvolger van ‘Weirdo Shrine’ uit 2015 dat meer punkinvloeden had en is geproduceerd door Ty Segall en het debuut album uit 2013 ‘It’s Alive’. Deze werden voorafgegaan door de EP ‘Damp Face’ uit 2012. In die jaren werkte de band nog vanuit Seattle Washington. Nu is de band naar het zuiden afgezakt en viert dat in ‘California Finally’. Het is een heel herkenbaar La Luz album geworden. De eigen sound is bewaard gebleven, ondanks de flinke poetsbeurt van het zonnige klimaat en Dan Auerbach. ‘The Creature’ is rustig, maar kan net even wat minder bekoren, maar dat wordt compleet goed gemaakt door fraaie nummers als ‘Golden One’ en vooral ‘Lonely Dozer’, het heerlijke ‘Greed Machine’ en het rustige ‘Walking in de Sun’, voor met het psychedelische ‘Don’t Leave Me on The Earth’ een einde komt aan een zeer prettig album voor mooie zomeravonden en vooruitkijken naar de tour in het najaar.