AMEN – In tegenstelling tot de net het podium ontruimende Dawn Brothers, tijdens ‘Langs de Oevers van de Tijd’, die naar Frankrijk karden voor het opnemen van hun laatste album, werd door de familie Hilkmann altijd de neus van de auto noordwaarts gericht naar Lauwersoog. Reden; zoon Niek had last van wagen ziekte. Minder tot de verbeeldingsprekende wellicht, maar het stimuleerde wel om de pracht te ontdekken in zaken die we voor lief nemen. Ondanks dat de tocht naar het Noorden als bekend mocht worden verondersteld, slaagde het gezelschap er in om in een file verzeilt te raken. Gelukkig was uitstel geen afstel en al fluks stonden zanger en gitarist Niek Hilkmann en de rest van zijn kwartet met Arie van Vliet op basgitaar, Ruud Hilkmann op toetsen en Joris Frowein op drums op het podium in de tuin van De Amer in Amen in een eendrachtige samenwerking met De Muziekcoöperatie uit Meppel. Niek Hilkmann timmert al enige tijd aan de weg en komt nu met het album ‘Een Teken aan de Wand’, de opvolger van de langspeler ‘Knak’. Het resulteert in een korte rondreis door Nederland, waarbij naast Amen, binnenkort ook Vera in Groningen wordt aangedaan en andere roemruchte podia. In Amen ging het van de stilstand in de file, direct op volle toer naar de wervelingen van de ‘Turbo Poliep’. Deze kermis attractie werd door een de vaart opdrijvende de ritme sectie naar steeds hoger tempo gebracht, waarover de zanger zijn woorden haast sprak. Een fijne binnenkomer, waarna het tempo er met ‘Gezelligheid’, met een dreinend orgeltje als muzikaal tegenwicht en het over een vliegende mier gaande, maar mooie ‘Beestje in je haar’ er uit ging. Eigenlijk was je op dat moment wel weer toe aan wat robuusters, maar in ‘Spetters’, een lied over tranen en het zeer trage, maar prachtige ‘Zaamstad’ bleef het tempo laag. In de opbouw van de setlist had hier best een wat meer uptempo nummer tussen gemogen om de kadering te versterken. Je zag het publiek ook even inzakken en met elkaar in gesprek gaan. Niet dat er gebrek was aan vlotte stevigere liedjes, want vervolgens volgden daar drie van op rij. Dat ging van start met het titelnummer van het laatste album, het sterke ‘Teken aan de Wand’ en het met een door Arie van Vliet op zijn bas mooi ingeleide ‘Palindroom’. Muzikaal zat het lekker in elkaar, hoewel ook in de liedjes zelf nog iets meer verrassing mag zitten met tempowisselingen. De teksten zijn de moeite waard en met zijn introducties of afkondigingen, ging de frontman ook inhoudelijk in op zijn liedjes. Alledaagse onderwerpen worden bijzonder in de wereld van Niek Hilkmann, juist door de simpelheid te benadrukken van een kermisattractie, een plekje in Zeeuws-Vlaanderen of een ansichtkaart Hij heeft een prima zangstem die hij binnen zijn mogelijkheden prima weet te gebruiken. Opmerkelijk was dat op de setlist het de keuze was tussen ‘Palindroom’ en ‘Eierschalen’. Beide lekker vlot en vooral ‘Eierschalen’ was één van de mooiste nummers van de set, met zijn variaties van ‘Eier-‘. Een nummer met ook prachtig toetsenwerk. Op aandringen van het publiek werd het gelukkig niet of, maar en. Je zal de ‘Eierschalen’ maar gemist hebben. Schitterend was ook de afsluiting ‘Leuk dat je er was’, dat nummer over een ansichtkaart, wat een rustige en verhalende afsluiting was en natuurlijk ook een fijn afscheid van het publiek. Lekkere Nederpop en indie-rock uit Rotterdam en met een iets logischere opbouw van de setlist een band die voorbestemd is voor een cultstatus.
Kwartet Niek Hilkmann verheft simpele zaken
