WESTEREMDEN – Wat als je jarig bent en voor je verjaardag een leuke band kunt uitnodigen. Uitbater Teus van Roodehaan in Westeremden had die gelegenheid. Kliffs moest het worden, volgens zijn verlanglijstje. Het Canadese duo had nog maar één Nederlands optreden op het Curriculum Vitae en dat was een indrukwekkende show geweest bij Roodehaan in 2022. Show nummer twee van Mark Bérubé op gitaar, piano en zang en zijn kompaan Kristina Koropecki op cello, synthesizer en zang was op hetzelfde podium en gezien het enorme succes van dit optreden zou ook show nummer drie hier wel eens kunnen zijn, tenzij andere podia wakker worden en dit duo ook inviteren.
Kristina Koropecki zou je kunnen kennen van bijvoorbeeld haar tours met Agnes Obel en Sophie Hunger welke ze ondersteunde met haar spel. Mark Bérubé heeft zich veelal gefocust op zijn eigen werk en bracht aanvankelijk onder eigen naam albums uit als ‘What The River Gave The Boat’ uit 2008 en ‘Russian Dolls’ in 2013. In 2014 verhuisde het duo naar Berlijn en werd het Kliffs, wellicht ook beïnvloed door het onvermogen van Duitsers om de naam van Mark Bérubé goed uit te spreken, zoals de oorspronkelijk uit Montreal afkomstige Québécois, ontdekte tijdens doktersbezoek en hij opgeroepen werd, maar geen idee had, dat het zijn naam was die werd verhaspelt. Als Kliffs bracht het stel diverse EP’s uit en recentelijk de albums ‘Temporary Cures’ in 2019 en meest recent ‘After the Flattery’ dat vorig jaar verscheen. Een album dat ook in Westeremden uiteraard werd benadrukt. De opmerking van Koropecki, zo halverwege de soundcheck nadat ze klanken aan de autoharp had ontlokt of de enkele toehoorder niet het gevoel had dat hij was gestorven en ten hemel gestegen, deed de verwachting alleen maar stijgen.
Het begin van het optreden was voortvarend. Mark Bérubé begon achter de piano zacht te spelen en dit intro was het begin van ‘I’m Your Man’ met aanvankelijk Bérubé voor zijn bandgenoot bijviel met haar cello en de vocale ondersteuning in dit nummer dat overging in het prachtige ‘Black Sheep’ dat heel klein was, zeer gevoelig en intens, onderstreept de door de autoharp en de fijne zang van Mark Bérubé waarna het begin werd afgesloten met ‘Undertow’ dat iets vlotter was en waarin beide stemmen heel fijn samengingen. Een korte onderbreking om de gastheer te feliciteren en om even kennis te maken in ‘Running’, waarin heel fijn de loop werd gebruikt om het geluid voller te maken in dit uptempo nummer. In de breedste zin van het woord is het folk wat het duo brengt, met elektronische hulpmiddelen en waar soms de jaren die Mark Bérubé in Swasiland doorbracht, ook een flard aan bijdroeg. De Canadees is een fijne verteller die met mooie verhalen zijn nummer opfleurt, hoewel die verhalen niet altijd betrekking hebben op de songs. Nu en dan wordt hij aangevuld door Koropecki hierin. Soms zijn de introducties wel inhoudelijk, zoals voor ‘Silent Side’ over als je het moment voorbij laat gaan om te zeggen wat je zeggen wil. Dit rustige nummer met twee zanglijnen, was samen met ‘Ethiopia’ zeer intens met gitaar en cello en een prachtige opbouw het hoogtepunt van de eerste set, samen met de afsluiting, een brief in liedvorm aan zijn zus ‘Dear Jane’. Na de pauze een opmerkelijk tafereel. Binnenkort speelt het duo voor een gezelschap blinden en spelen ze in het donker. Met blinddoek werd feilloos geoefend in ‘Omoikiru’ en Koropecki bleef blindspelen in de combinatie ‘Hurricane/Quiet Little Scream’. Erg mooi was dan weer ‘Above The Ground’, klein en verhalend en het lekker urgente ‘Carnival’. Absoluut was duidelijk, waarom gastheer Teus dit duo bij zijn verjaardag betrok. Kliffs overtuigde met oprechte emotie en was prachtig. De combo maakte het concert schitterend af met de lovesong ‘Tropical Touch’ dat klein vertrok, maar steviger aankwam met mooie tempowisselingen en een verrassende opbouw en met Koropecki in de leadzang bij ‘Blasphemy’. Het einde, met ‘Helmets’ was fenomenaal. Een protestsong tegen politiegeweld in Seattle war Mark Bérubé tijden een demonstratie klem was komende te zitten tussen de oprukkende ME en een politietank. Het leverde n ieder geval een geweldige song op met ee mooi loopopbouw en de politiesirenes, zo mooi getoverd uit de cello namen je mee naar dat hachelijke moment. Kliffs, hopelijk snel voor een derde keer in Nederland want dit was prachtig.