MUNNEKEZIJL – Op het Wacken Festival stond WhiskeyDick voor 100.000 enthousiaste bezoekers en ook in Munnekezijl werd een begin gemaakt met een dergelijk bezoekersaantal voor het optreden in De Sluys. Ondanks de dappere poging werd dat aantal niet gehaald, maar de dansende kinderen voor het podium en de meegenietende toeschouwers zorgden desalnietemin voor een mooie sfeer en Fritz en Reverend Johnson voor een prima optreden. WhiskeyDick brengt een fijn mengelmoesje van blues, rock, country en punk, door de band zelf omschreven als Heavy Metal Honky Tonk. Het optreden opende met het lekkere bluesnumer ‘Barnburner’ en liet die prima opening volgen door het vlotte ‘Redemption’. Direct viel op de krachtige rauwe zang van Fritz, die er toch op tijden de broodnodige intensiteit in brengt en soms gevoelig uit de hoek kwam. Het gitaarspel van Reverend Johnson op een akoestische gitaar was fenomenaal en alles wat uit een electrische gitaar gehaald kan worden, haalde hij uit zijn instrument en onderstreepte dat met fantastische solo’s. Met ‘Devil’s Eyes’ keerde de bluesinvloeden terug op het podium en met het vlotte ‘Bastards Sons of Texas’ een stukje outlaw-country en het titelnummer van hun laatste album. De bedoeling was dat voor de huidige toer een nieuw album zou uitkomen, maar de heren waren nog niet helemaal tevreden, dus bij thuiskomst zal het nieuwe album opnieuw onder handen worden genomenvoor en perfect eindresultaat. Zo passeerden tal van invloeden de revue. Uitstekend en kort aan één gesproken door Fritz die de vaart er in hield, maar toch net even met een opmerking of kort verhaal de nodige liedjes wat extra meegaf. De setlist was mooi en gevarieerd opgebouwd. Op een aantal momenten kwamen de heren ook bijzonder gevoelig uit de hoek, bijvoorbeeld met ‘Christina’ en later met ‘Fallen Heroes’ en dat leverde prima nummers op en behoorden tot de hoogtepunten van het optreden. Een optreden waar de ervaring vanaf druipt. De heren toeren 10 maanden per jaar door de Verenigde Staten of Europa. De overige tijd is Fort Worth in Texas hun thuisbasis. Ook in de tweede helft van het concert sterk werk, bijvoorbeeld het nieuwe ‘Mad World of Sin’ en het bluesy ‘Drinking with The Lord’ en het opvolgende ‘Drunk as Hell’. De heren speelden bijna anderhalf uur onafgebroken. Daar had wel een pauze in gemogen. Je merkte toch na een drie kwartier dat veel toeschouwers even buiten gingen zitten. Voor de rest bood WhiskeyDick een heerlijke vroege avond vol met verrassend mooie muziek.
Kinderen dansen bij WhiskeyDick
