GRONINGEN – Het was een concert zonder compromissen. Als het mooi werd in de Lutherse Kerk, locatie van Spot in Groningen, dan benaderden Kacy & Clayton onmiddellijk hogere sferen en werd het heel erg mooi. Op andere momenten bleven liedjes wat steken in rommeligheid en leek de band elkaar helemaal kwijt te zijn. Na een opening met het vlotte ‘The World Has Seven Wonders’ dat degelijk werd gebracht en het eveneens uptempo ‘In A time Of Doubt’ was ‘In A Lifeboat’ het eerste nummer dat echt helemaal overtuigde. In de vlottere liedjes was de zang van Kacy Anderson tot dat moment wat vlak gebleven, maar in dit rustigere nummer wist ze vanaf de reddingsboot toch de diepte in te duiken en tal van emotionele accenten te zetten. Kacy & Clayton, verre familie van elkaar, bestaat uit Clayton Linthicum op gitaar en zang en Kacy Lee Anderson op zang en akoestische gitaar. In de begeleiding had het duo Andy Beisel op bas en op drums Mike Silverman. De Canadese formatie heeft als basis Wood Mountain Uplands in Saskatchewan en is op toer in Europa ter promotie van hun nieuwste album ‘Carrying On’ die een paar maand geleden uitkwam. In Groningen is de band geen onbekende en hun optreden bij Take Root zorgde voor een herinvitatie, maar nu in de Lutherse Kerk. De eerste drie liedjes waren met een lekkere knipoog naar de jaren 60 en 70 met retro folkrock met psychedelische invloeden. Het vierde liedje werd echter gezongen door Clayton Linthicum en was meer country rock. In ‘High Holiday’, bewees ook hij zich als een hele fijne zanger. Naast de hele mooie nummers en net op het moment dat het heel erg mooi leek te worden ging het soms ineens ook weer een stuk minder. ‘Carrying On’ kwam bijvoorbeeld totaal niet uit de verf, maar werd gelukkig direct weer in de volgende nummers gecompenseerd met het mooie en uptempo ‘Providence Place’ en het sterke rustige en erg gevoelige ‘The Light of Day’. ‘The South Saskatchewan River’ leek dan weer te mislukken, maar de band vond elkaar halverwege en dit door Linthicum gezongen nummer werd daarna erg mooi met zijn uitstekende gitaarwerk, dat aan veel nummers toch een fijne felheid en pit mee gaf en zo tegenwicht en accenten gaf en de zich voor de eerste helft van het nummer revancherende Mike Silverman die in tweede helft fijn drumde. In de aankondigingen kon deze dag nog veel winst worden behaald. Kacy wist alleen te vragen hoe het ging en Clayton verloor zich in warrige verhalen over ganzen en in gesprekken met het publiek. In de tweede helft van het optreden viel het steeds beter op zijn plek. De cover ‘Razorback Woman’ van John Stewart was prachtig net als het rustige ‘Spare Me One More Year’ en ‘The Forty-Ninth Parallel’, ook zo’n nummer waarin de zang van Anderson erg mooi tot zijn recht kwam. Na het afsluitende ‘That Sweet Orchestra Sound’ kwam de band nog één keer terug voor de cover ‘Dinamite Woman’ van het Sir Douglas Quintet. Een concert waarin de potentie van Kacy & Clayton helder naar voren kwam. Prachtige nummers en de mooie afwisseling van countryrock, folk en sixties rock, maar ook momenten waarin de band die pracht even vergat.
Kacy & Clayton benaderen hogere sferen in Lutherse Kerk
