LEEUWARDEN – Vast en zeker keken de weergoden met een schuin oog naar de Groene Ster, Alleen geo coaching, die schatzoekers houden wel van wat ontbering, moeten ze gedacht hebben. Een drupje werd een buitje en hoe dichter het bij de opening van het Festival Welcome to the Village, voor het eerst niet op de Groene Ster, maar in de binnenstad van Leeuwarden, hoe harder het begon te plenzen. Echter de vergissing werd tijdig opgemerkt en het festival gespot en precies op het moment dat zangeres Katie Ball met haar bandgenoten van Just Mustard, David Noonan, Mete Kalyon, Shane Maguire en Rob Clarke het podium betraden viel de laatste drup en kon het festival toch onder droge omstandigheden beginnen. Just Mustard was daarbij een mooie opening. De verwachtingen werden direct hoog gespannen bij de aankondiging, want niemand minder dan de legendarische The Cure, ontdekte de band en inviteerden ze mee op tour. Just Mustard is een Ierse shoegaze en post-punk formatie. Dit voorjaar kwam het tweede album van het stel uit Dundalk uit. ‘Heart Under’ is de opvolger van het debuut studioalbum ‘Wednesday’ uit 2018. In 2016 en 2020 werden daarnaast EP’s uitgebracht. De band bouwde mooie reputatie op via optredens op onder meer SXSW in de Verenigde Staten en in Europa was hun optreden tijdens Eurosonic in 2020 een echte eye opener voor veel mensen in de muziek business. Misschien was het ook wel goed dat er geen fel zonnetje op de band scheen, want met hun dromerige shoegaze is dat nogal een contrast. De band zette het rustige ‘Seven’ in. Een nummer dat de band als single op vier verschillende versies heeft uitgebracht. Die rust duurde niet lang. De gitaar van David Noonan scheurde het aan flarden waarna Katie Ball nog wat zacht en timide inzette. Duidelijk was dat ze een prachtige stem heeft vol mysterie, magie en intrige, maar ook dat ze nu en dan weg viel tussen de instrumenten. Een mooie opening die in de loop van het nummer toenam in kracht, met een mooie instrumentatie. De ontwikkeling in de nummers is sowieso een sterk punt bij de band. ‘I Am You’ volgde en ook dat was een kalm lied dat langzaam aanzwol en een nummer waarin de dromerigheid prachtig tot zijn recht kwam, overigens geen gemakkelijke dodderigheid, want ook nu harde geluiden en weg demarrerende gitaren, die zorgen voor schrikkerigheid, tot een hoogtepunt wordt gevonden in een constante herhaling in de zang, waarachter een luid gordijn wordt opgetrokken. Prachtig en dat is ook het geval met het meer verhalende ‘Early’. Een heerlijke song, juist ook omdat in de nummer Ball fijn de gelegenheid krijgt om te excelleren en ook wat meer aanzet in de zang en zich daarmee wat onttrekt aan de sound. Voor ‘Mirrors’ stapt ook David Noonan naar zijn microfoon. Dit is een wat weidser tweestemmig gezongen nummer waarin ook de drums van Shane Maguire een hoofdrol vertolken. Hoogtepunt van het optreden is ‘Pigs’. Een nummer dat bol staat van urgentie en een heerlijke ijlheid bevat, zowel in de zang als sound en ook nu een mooie opbouw heeft van een ingetogen begin, naar een robuustheid. Het nummer sterft prachtig weg. Op het podium is het, wellicht in goede shoegaze traditie, erg statisch. Het vijftal staat waar ze staan en reageren nauwelijks op publiek of elkaar. Aankondigingen zijn er bijna niet en nu een dan een “Thank You” is het enige teken dat het applaus en aandacht wordt gewaardeerd. In het stevige ‘Sore’ valt de bijdrage van de zangeres bijna helemaal weg, maar ze revancheert zich in het overweldigend beginnende ‘October’ dat dan ineens ook weer heel klein wordt. Hierna wordt mooi opgebouwd naar het einde van de show met ‘Still’ dat ook rustig begint, maar intens eindigt en het kloeke ‘Seed’. Een intrigerende en goede opening met deze Ierse band, die boeide met hun muziek maar nu en dan ook wel even gewoon iets meer mag bloot geven.
Just Mustard opent heel fijn Welcome to the Village
