VEENDAM – Vergelijkingen gaat altijd mank, maar wie goed luistert naar de zang van de Brabantse bluesdame Merel van de Keer hoort daarin zeker een zweem van Janis Joplin in terug. Dat is een absolute aanbeveling. Live was dat horen bij de Blueprint concerten in Van Berensteijn in Veendam waar voor Van de Keer een mooi podium was gereserveerd samen met haar resonator gitaar. De delta blues kan ook zomaar uit Raamdonksveer komen bewees Van de Keer. Aanvankelijk kreeg de gitarist enige faam als lid van het gezelschap VUIG, waarmee diverse muziekgenres werden gebracht, waaronder zydeco, folk en ook blues. Dat laatste greep haar het meest en op een gegeven moment nam ze het besluit de vellige VUIG tent te verlaten en gaan kijken hoever de blues haar kon brengen. Haar eerste wapenfeit is het uitbrengen van de EP ‘Ghost in the Storm’. Voor dat album wende ze zich tot het duo Joost Verbraak en Jan van Bijnen die beide meespelen op de EP. Verbraak nam de productie op zich, maar de opnames vonden niet plaats in een studio, maar in de hal van huize Van de Keer waar zo’n mooie galm was en waardoor nu en dan ook achtergrond geluiden hoorbaar zijn. Op het podium in Veendam speelde ze het album integraal om dat nog aan te vullen met een tweetal covers. Dat was misschien niet de meest handigste invulling van de setlist, omdat je juist de aandacht wil vestigen op je album, maar de laatste indruk die je achterlaat zijn de covers. Een mooi nummer om mee te besluiten zou het titelnummer ‘Ghost in the Storm’ zijn geweest, maar waar ze nu mee begon. Een heerlijk nummer vol ingehouden kracht, waarin van nature de spanning wordt opgebouwd. Een nummer met een zekere dreiging, waarin ze haar gitaarspel ondersteunende met een drum, Een lied welke ook een mooie introductie kreeg waarbij ze inhoudelijk uitlegde dat het over ongrijpbaar zijn gaat. Direct ook een song waarin duidelijk werd dat Van de Keer een sterke stem heeft en een buitengewoon bespeler van de resonator is. De stem is ruig, intens en prachtig en weet perfect de emoties te vertolken. Voor ‘Buffalo’ een mooie lange introductie, waarbij ze bij zichzelf de neiging tot overdenken en peinzen herkende, terwijl de buffalo instinctief aanvoelt of iets goed is of niet en ze daar graag meer van zou willen hebben. Een lied over ook durven loslaten en juist dat laatste had ze in het schrijven meer mogen doen, want dit nummer voelde nogal gekunsteld en te ver doordacht aan. Prachtig daarentegen was ‘Bending Rules’, dat veel intuïtiever zich liet aanhoren en net wat steviger en voller was. Prachtig was te zien hoe snel Van de Keer in haar liedjes kruipt. Onmiddellijk is ze in de wereld die ze schept en kun je de emoties op haar gezicht aflezen. Bijvoorbeeld in het prachtige ‘Western Plain’, met een mooi eind jaren zestig vibe, dat ook erg gevoelig was. Na de pauze kwam ze terug met het geïnspireerde ‘Phoenix’, waarin ze in dit instrumentale stuk, haar vaardigheid op resonator-gitaar etaleerde in een stevig ode aan je herboren voelen. Misschien wel het meest vreemde verhaal had Merel van de Keer over ‘Will You Still Love Me’, een song over onvoorwaardelijke liefde. De EP was al af, maar op aandrang van Joost Verbraak dacht ze na of ze toevallig nog een nummer had. Dit nummer had ze aanvankelijk niet eens in overweging genomen. Dank de Here voor Verbraak, want dit was het absolute hoogtepunt van het optreden waarin ze rustig en met veel intensiteit de spanning opvoerde. Heerlijk en dan te denken dat dit zo maar op een kastplank had kunnen blijven liggen. Ze maakte haar optreden af met ‘Goodbye Baby, Baby, Goodbye’, oorspronkelijk van Solomon Burke, maar in Nederland bekend van The Cats, dat ze een aantal malen op begrafenissen van dierbaren speelde en de Rory Callagher klassieker ‘Too Much Alcohol’ dat oorspronkelijk geschreven is door Joseph Benjamin Hutto. Een veelbelovende nieuwe blues naam aan het firmament, met prachtige stem en idem dito gitaarspel op haar resonator, die uiteraard snel haar repertoire moet gaan uitbreiden en nog beter haar setlist moet opbouwen, maar heel veel in huis heeft met haar Joplineske stemgeluid.
Joplineske kwaliteit in de zang van Merel van de Keer
