LEEK – In de prachtige klassieke omgeving van Landgoed Nienoord in Leek met zijn Schelpengrot en Rijtuigmuseum had gitarist Joost Dijkema aanvankelijk alleen oog voor een andere attractie. De hamburgers van chefkok Manuela, want zingen op een lege maag dat ging niet. Een goede keuze, want op deze stevige bodem liet Dijkema een prachtig optreden horen. Nadeel was dat vlak voor Dijkema op de fraaie binnenplaats van deze klassieke Groninger borg het podium betrad een andere band optrad en er dus alleen tijd was voor ombouwen. Dat had tot gevolg dat in het openingsnummer ‘Goldwing’ vooral de zang van Dijkema nog even op zijn plaats moest vallen. Gelukkig gebeurde dat snel en was hij uitstekend bij stem de rest van het optreden, hoewel hij in zijn zang nog wel iets uitgesprokener mag worden. Hij mag nog meer evenwicht vinden tusen spel en zang, want zijn zang verdiend dat. Andere complicerende factor was een fijn krakende kruk die op de maat meekraakte, wat juist weer een authentiek geluid gaf. Even leek ook een onweersbui zijn duit in het muzikale zakje te doen, maar bij het begin van het optreden klaarde het op en bleven muzikant en publiek gevrijwaard van de volts anders dan wat Dijkema uit zijn gitaar toverde. Dat was prachtig in het instrumentale ‘Heathland Home’. De lof van de fingerpickingstijl van Dijkema is al vaak gezongen en terecht. De Drent wiens vader een oefenruimte aan huis had waar tal van bands over de vloer kwamen, heeft jarenlang geïnvesteerd in zijn unieke stijl en mag zich bij de beste gitaristen van het Noorden en wellicht zelfs van heel Nederland rekenen, zeker onder de fingerpickers. Prachtig hoogtepunt in de eerste set was ‘Sacred Revalations’ het titelnummer van het onlangs uitgekomen album van deze inmiddels vanuit de stad Groningen opererende zanger die ook met de Reverse Cowgirls regelmatig op het podium staat. Dat liet hij volgen door een fraaie cover ‘Going Across The Sea’ van Louis Marshall “Grandpa” Jones en het mooi opgebouwde ‘News From The Sweetwater’. Na de pauze vervolgde Dijkema zijn openbaringen met het instrumentale ‘Cutting Loose’ waarin hij direct liet horen hoe goed hij op zijn gitaar is, maar op de bescheiden manier van de mensen die hier niet over hoeven te pochen, maar kwaliteit voor zich laten spreken. Een sterke cover van James McMurthry volgde om zijn banden met de Americana te onderstrepen en ook met de rock heeft Dijkema wat en dus vroeg hij drummer Frans van de Alsjemaardocentband op het podium ter ondersteuning van het rockende ‘Ol Slew Feet’. In de tweede set was het absolute hoogtepunt het instrumentale ‘Uncle’. Een nummer met zo veel gevoel en passie gespeeld. Het is een nummer dat ook erg dichtbij Joost Dijkema ligt, want het is geschreven ter ere van een oom en voor het eerst uigevoerd op diens uitvaart. Dat verhaal vertelde hij achteraf, tijdens de set had de gitarist korte aankondigingen en af en toe een wat langere uitwijding. Mooie afsluiter was ‘Hang On Blue River Hang Out’. Een prima concert van een steeds meer zijn weg vindende artiest en zelfs de kruk hield op met piepen.
Joost Dijkema doet heilige openbaringen op krakende krukken
