AMEN – Het optreden van Jonathan Rhodes in het Hof van Eden met muziek, wijn en goed gezelschap, plaatselijk ook wel bekend als de tuin van De Amer in Amen, is een mooie beloning voor de grote progressie die de band heeft gemaakt de afgelopen twee jaar. Op elk terrein is winst geboekt en dat is mooi om te zien. Hun gepassioneerde Americana past ook uitstekend op deze locatie. Het was een warm bad, waarin de formatie terecht kwam. Er is meer uitmuntende muziek uit de stad Groningen in dat genre. De Groninger muziekscene werkt in dit geval als katalysator, waarbij bands samen optrekken, elkaar zo beter maken en deuren voor elkaar openen. Een uitermate positieve ontwikkeling. Jonathan Rhodes bewees zich op het prachtige nieuwe buitenpodium, De Amer heeft voor de tuinconcerten elke zomer geïnvesteerd in een vast podium, wat veel mogelijkheden heeft e een mooie uitstraling van een blokhut met een soort veranda, annex podium, met een voortreffelijk optreden Amer-waardig. In alles is te merken dat de band hechter wordt en inmiddels prima weet hoe een live show neer te zetten en alleen een wesp gooide wat dat betreft nog wat roet in het eten door de leden bij een intro even wat nader te komen bekijken. Mooi ingetogen ging het optreden van start met ‘Hey Sister’, een fijne song, waarmee het gezelschap op het podium wel vaker zijn optredens van start laat gaan. Een mooie keus, want het geeft de gelegenheid voor publiek en band even aan elkaar te snuffelen en formatie kan ongemerkt in deze song in het juiste ritme schieten voor het hele optreden. Een nummer dat niet altijd live langskomt is ‘Time & Money’. Dat bleek ten onrechte, want dit nummer, dat twee jaar geleden als singel werd uitgebracht is, bracht de hoop dat hard werken je ergens gaat brengen, maar ook de realisatie dat het waarschijnlijk vergeefse hoop is. Een prachtige song die het tempo omhoog bracht en zich presenteerde als één van de hoogtepunten van het hele optreden. De “simpele jongens uit Groningen”, volgens eigen zeggen althans, presenteerden zich als een volwassen en hele fijne Americana band met een mooie gedrevenheid. Dat bleek ook in ‘Seven’, waar Visser solo mooi ingetogen op akoestische gitaar begint, waarna de band bijvalt en het tempo omhoog gaat, waardoor een vanzelfsprekende progressie in dit nummer komt. Een fijn staaltje arrangeren en nadenken over hoe een nummer kracht krijgt. Dan ineens is er een gevoelige toets in het meer bedaarde ‘Angela’, waarin de dramatiek heel voelbaar is. De gevoeligheid wordt doorgetrokken in ‘Carolina’, maar het tempo wordt weer omhoog gebracht. Wat opvalt is dat de band nauwelijks inhoudelijke introducties heeft. Dat is jammer, want Visser is een prima verteller die de afgelopen jaren ook mooi in die rol is gegroeid. Dat bleef nu wat ondergesneeuwd, waarschijnlijk ook vanwege wat onzekerheid over de hoeveel tijd die de band nog had. De gospel klassieker ‘Paul & Silas’ was prachtig en interactief. Mooi was hoe de band het publiek ook bij de les hield, want als het meeklappen even dreigde uit te sterven, dan werd het publiek gelijk gemaand de handjes weer ritmisch op elkaar te brengen. Via ‘Working Men’, mooi en degelijk en ook een liedjes wat erg is verbeterd en het donkerdere en prachtige ‘Blind’, was het in het mooie zonnetje tijd voor het afscheid. Met ‘When I Die’, een nieuwer liedje over doodgaan, kwam dat moment. Hopen dat het afscheid van De Amer niet zo definitief is, want Jonathan Rhodes is een band die daar past met hun Americana en folkrock. Een band die zeker niet zou misstaan in het programma op de deel in de reguliere programmering. Op elk terrein is er progressie, Individuele liedjes komen beter uit de verf, de setlist is helder en prima van opbouw, alleen nu nog even een duidelijk weten hoe lang je moet spelen. Bij een reguliere set in De Amer is dat twee keer 45 minuten, geven we alvast maar mee.
Jonathan Rhodes geeft visitekaartje af in de tuin van De Amer
