Er zijn een aantal Noordelijke acts die elkaar meenemen naar een steeds hoger niveau. Jonathan Rhodes bijvoorbeeld die met collega Americana vertolkers Them Dirty Dimes op het podium staat, maar ook met singer songwriter Tamar samen werkt en zo maken ze elkaar beter en sterker. Jonathan Rhodes heeft in de aanloop van de presentatie van zijn EP ‘Dirt’ een enorme stap gemaakt. Spelen en liedjes schrijven kon Jurgen Visser altijd al en al jaren is hij een graag geziene gast op Groninger podia, maar met ervaring en met de juiste mensen om zich heen vallen zaken op de juiste plek. Een set list bijvoorbeeld die helderder in elkaar zit, een prima band die met lol en overtuiging speelt, liedjes die heel mooi persoonlijk en daarom met veel gevoel gezongen worden. Emotie en uiteraard bloed zweet en tranen, want zonder keihard werken kom je nergens, weet deze artiest. ‘Most treasures are covered in Dirt’ is het motto van deze EP en die handen van Rhodes zijn inderdaad diep de aarde in gegaan om de schatten te vinden. De formatie bestaat verder uit Daniël Tanate op gitaar, Pandu Windartono op drums en Michaël Nieuwenweg op bas en die krijgen her en der ondersteuning van bijvoorbeeld Tamar en Harmen Ridderbos als vokale ondersteuners, bassist Anne de Vries en gitarist Jan Schröder. Het openingsnummer is het krachtig binnenkomende ‘The Fall’ met een overrompelend intro van Tanate. Daarna ontspint zich een vlot nummer, waarin Tanate accenten blijft zetten en de mooie donkere stem van Rhodes steun krijgt van Ridderbos en Tamar en het lekker groovy en uptempo verder gaat. Wat de EP wat parten speelt is dat het is opgenomen op drie verschillende plekken waardoor toch wat verschillende vibes voelbaar zijn. Hierin wat eenheid brengen zou beter zijn geweest. ‘Working Men’ is gewoon een lekker nummer. Ook zo’n nummer waarin de donkere stem van de zanger mooi tot zijn recht komt en uitermate in de emotie weet te overtuigen. Hij weet je te raken in zijn prima geschreven ongecompliceerde nummers waarin hij recht op zijn doel afgaat. Rhodes heeft niet de gruizige stem met doorleeftheid, maar in zijn zang is zijn oprechtheid te horen en is hij absoluut geloofwaardig en invoelbaar en dat is waar het om draait. Hoogtepunten van het album is ‘Angela’. Dat is juist zo’n nummer waarin het heel duidelijk is dat het lied gaat over iemand die Rhodes dierbaar is. De emotie springt uit de luidsprekers en grijpt je bij de keel. Prachtig gedaan. Na het verhalende ‘We Were Young’, geschreven over de spookstadjes die hij in een verlaten mijnbouw gebied in de Verenigde Staten tegen kwam eindigt deze EP met ‘At Least I Found You’. Een ontzettend mooie rustig opbouwende ode aan zijn vrouw, waarbij de liefde voor zijn eega er vanaf druipt, maar voorkomen wordt dat het nummer ten ondergaat in de zoetigheid van sommige liefdesliedjes. Jonathan Rhodes is van sinds deze EP aan de man te brengen via een camper tour. De definitieve data daarvan zijn nog niet bekend, maar binnenkort geeft hij samen met Tamar een huiskamer concert in Tolbert en in mei staat de band op het podium van Iduna in Drachten samen met de Hackensaw Boys. Een uitstekende EP met wat mitsen en maren die de band vast nog aanpakt voor ze toekomen aan een album. Voorlopig is ‘Dirt een prima reden om áan de slag te gaan en met de camper op tour te gaan.
Jonathan Rhodes – Dirt
