LEEUWARDEN – Op het Fries Straat Festival, dit jaar niet in het hart van Leeuwarden, maar in de Prinsentuin constateerde Johnny Loves Me het zelf al. Hij praat teveel, hij maakte er zelfs een liedje over en inderdaad, zelfs met de helft aan tekst tussen de liedjes zou de constatering nog zijn dat het wat minder kon, aan de andere kant het hoort bij deze artiest met zijn hart op zijn tong, het is charmant en kenmerkt hem. De Enschedese rapper en zanger Jonathan Bergsma maakt het op deze manier heel persoonlijk en intiem op het muzikale hoofdpodium van dit leuke festival. Hij neemt je mee in zijn zielenroerselen, zijn crisis, zijn vreugdes als de voorliefde voor Zweedse auto’s en toont zijn zelfs zijn buik. De Twent is tegenwoordig een Fries of beter een Ljouwerter en had dus een mooie thuiswedstrijd in de Prinsentuin.
Johnny Loves Me had een prima band om zich heen. De Groninger drummer Daan Noordhoek heeft zich recent bekwaamd in de Dabke. Dit is een vrolijke groepsdans uit het Midden-Oosten en de man die in bijzonder veel bands als Yvalie, The Lay en Delore drumt leek deze dag zijn sticks extra ritmisch te gebruiken als gevolg van het aanscherpen van zijn dansmoves. Mart Nijmeijer is de oudgediende bij de band naast Bergsma en toonde zichzelf bij andere bands als gitarist, maar bij Johnny Loves Me is hij de bassist van dienst. Eddie Reijcheler maakt deze dagen furore met Bad Luck Baby, maar excelleerde ook in dienst van Bergsma. Johnny Loves Me is al een flink aantal jaren onderweg. Het Fries Straat Festival is “another notch” op zijn gitaar, waar ook al zijn optredens op festivals als Popronde, Oerol, Explore the North en diverse bevrijdingsfestivals staan geboekstaafd. Recent presenteerde hij zijn debuutalbum ‘echt!’ met bijbehorende film in het Grand Theatre in Groningen. Een conceptalbum waarin je wordt meegenomen van zonnige, zachtmoedige vakantieoorden naar de diepste, donkerste krochten van je psyché.
De charme van het Fries Straat Festival is dat er diehard Johnny fans staan naast mensen die onbewust langs kuieren op de, op dat moment nog, zonnige dag en blijven staan luisteren. Johnny Loves Me opende rustig en intens met ‘Doen Alsof’. Een kenmerkend liedje, zo bleek in de loop van de show, waar meer songs een dergelijke opbouw hadden en hij moeiteloos tussen rap en zang schakelde. Ondertussen had hij het nodige verteld. Een welkomstwoord over zijn dromen. Zijn 27ste verjaardag was net geweest en hij voelde zich nog wel een kind nu en dan, maar kinderachtigheid werd minder. De harde conclusie was dan ook dat hij nu echt oud was. Zijn woordenvloed benoemde hij in ‘Praat Niet Te Veel’. Wederom rustig maar met een soort praten gecombineerd met zingen. Heel persoonlijk, soms extreem gevoelig ligt het hart op de tong en de staan de deuren tot de donkere afgronden waar de artiest langs laveert wagenwijd open. Daan Noordhoek gooit het tempo omhoog voor ‘Net Niks’, een prima steviger nummer over voornemens en hoe die niet uitkomen. Erg mooi zijn de ingetogen momenten in dit nummer vol reflectie. Dan wijkt Johnny Loves Me af van de setlist. Zullen we ‘Volvo’ doen, vraagt de zanger aan Eddie Reijcheler die instemt. De trui gaat omhoog en op de rug en buik van Bergsma is zijn voorliefde voor Zweedse Volvo’s en Saabs vereeuwigd met een tattoo. Een lang verhaal ondersteunde die preferenties voor Scandinavische automobielen. Een rustig nummer met een mooie ruimtelijkheid die vooral in het gitaarwerk van Reijcheler zijn weer klank heeft. Solo neemt Johhny Loves Me je mee in ‘Een Teken’ dat fluisterend wordt gezongen. Vaak zijn de aankondigingen een stroom van woorden die alle kanten opvliegen, maar voor ‘Ugh’ is dat een erg mooie introductie. Bergsma schijft liedjes als hij blij is en met die liedjes is hij blij. Hij schijft ook liedjes als hij niet blij is. Boze liedjes, verdrietige of gevoelige tracks en eerst niet, maar uiteindelijk is daar ook blij mee, want die emotie mag er ook zijn, kondigt hij ‘Ugh’ aan. Het intense nummer, met fraai gitaarwerk is het mooiste van het optreden, hoewel even later het nieuwe ‘Mij niet Bellen’ een vrolijker en dansbaarder nummer met publieksparticipatie ook prachtig is, ondanks dat het zo nieuw is dat de band het nog niet heeft kunnen repeteren. Dan sprint de zanger het podium af. Er is een verzoeknummer en dat moeten beide verzoeksters zelf maar aankondigen. ‘Gadverdamme’ klinkt het en daarna sluit Johnny Loves Me prima af met ‘Is het Alles’. Nog een keer liedje met een prima tekst die het beluisteren meer dan waard is. Ja, hij moet minder praten, maar ach…. Een kniesoor die daar over valt.