ROODEHAAN – Hoe verder de avond voortschreed, hoe gevoeliger Jeroen Kant werd. Jeroen Kant & The Sherrifs vond tijdens Roodehaan Live een gewillig publiek tegen over zich. Aanvankelijk kon de Brabantse singersongwriter en platenbaas zich niet helemaal settelen op het podium. Dit resulteerde in wat flauwigheden vanaf het podium richting het publiek, dat niet meezong. Een iets betere set opbouw had dit waarschijnlijk voorkomen. Na een vijftal gevoelige nummers zoals ´Halve Zolen Pad´, ´Huis van mijn Helden´ en de mooie Ryan Adams cover ‘Sweet Carolina’, bij Kant hertaald naar ´Oh, mijn liefste Noord Brabant´ was het publiek in een luister modus, waarna Kant ineens op een compleet andere knop duwde. Elk hoogtepunt, ook in de muziek, moet zorgvuldig worden opgebouwd. Kant schrijft intrigerende, vaak melancholische, liedjes. Een prachtige droefheid komt van het podium. Hij zingt het met zijn boeiende stem. Niet Nederlandse grootste zanger, maar wel iemand die je mee kan nemen in zijn liedjes. Na de pauze toonde hij zich sterk alleen op het podium. De flauwigheid was verdwenen en dat laconieke dat Kant heeft past wel bij zijn rol als troubadour die weet dat het leven veel ellende voor zijn voeten kan gooien, maar die weet dat alles ook betrekkelijk is. Met ´Hallelelujah´ zong hij direct na de pauze het absolute hoogtepunt van het concert, vrijwel direct gevolgd door ´Liza´ dat ook prachtig was. Beide nummers bracht hij alleen. In de meeste andere nummers werd Kant fijn ondersteund door Judith Renkema op contrabas,Gabriel Peter op drums en Mathijs Leewis op banjo en pedalsteel gitaar. Jeroen Kant heeft zich ontwikkeld tot één van de sterkste Nederlandstalige liedjesschrijvers van het moment in Nederland. Hij sloot af met een aantal uptempo nummers, waardoor de nacht niet droef, maar bedachtzaam met een vrolijk tintje werd.
Jeroen Kant gevoelig in vallende nacht
