STEENDAM – In een wereld vol haat, muren en afstand tussen mensen is het een voorrecht om iemand als Jenai Huff te zien optreden. Deze Amerikaanse brengt haar liedjes vol compassie en rust en staat juist voor het oprecht verbinden via haar muziek. In dat teken stond ook het enige optreden dat de New Yorkse in Nederland gaf bij Peter & Leni in Steendam. Prachtige liedjes waarin ze soms grote onderwerpen bij de kop pakte die intiem en persoonlijk werden gebracht. De menselijke maat voorop. ‘Grace and Elbow Grease’ was de opening, direct met een persoonlijk verhaal. Een lied over dat je moeite moet stoppen in zaken voor je resultaat kunt verwachten. Mooi bedaard en gevoelig gebracht. Huff heeft een prachtige stem die deze rust uitstraalt en daarmee de sfeer van het concert bepaald. Ze introduceert haar liedjes met persoonlijke verhalen die af en toe wat puntiger mogen, hoewel haar vertelstijl ook erg bij haar past. Als begeleider had Jenai Huff haar gitaarleraar meegenomen. Als dat niemand minder is dan George Naha, dan heb je één der allerbeste gitaristen van het moment te pakken. Naha speelde met mensen als Aretha Franklin, Sam & Dave en Roy Orbison om een fractie te noemen van de topartiesten hij bij stond. De meeste gitaristen zetten het geluid op nagenoeg maximaal, maar Naha draaide zijn knop precies de andere kant op en zetten zijn electrische gitaar zo zacht mogelijk, Hierdoor kwamen alle subtiliteiten en details voor het voetlicht. Niet alleen in de begeleiding van Huff, maar ook in de twee stukken die Naha zelf speelde. Een genot. Dat telde ook voor het werk van Huff met als hoogtepunt voor de pauze het fenomenale ‘Where Did It Go’. Na de pauze werd het aanvankelijk erg intens en indringend. Huff opende met ‘Open Open Window’ over het omgaan met mensen die autistisch of een andere aandoening hebben. Dat liet ze volgen door even indringende liedjes als ‘Come Home’ over het najagen en niet verliezen van je dromen, ‘Seconds and Inches’ over de kwetsbaarheid van het leven en tenslotte ‘Time Stood Still’. Grote onderwerpen klein gebracht. Daarmee werd het persoonlijk. De afsluiting even later was al even prachtig. Die kwam met ‘now is the Time’ een lied over verlies en loslaten aan de hand van de verkoop van de woning van haar overleden ouders en de klassieke Marvin Gay hit ‘What’s Going On’. Een concert als een knuffel en een boodschap gebracht op de juiste manier. Wie wil dat men naar je luistert moet niet schreeuwen, maar fluisteren. Een middag om in te lijsten.
Jenai Huff zingt vol compassie
