Janneke Maria Ali Schra is een vrouw met veel gezichten. Regelmatig verschijnen er prachtige schilderijen van haar hand, maar als Janne Schra kent iedereen haar als die fantastische zangeres die via Room 11 en Schradinova op klom en nu al enkele jaren onder eigen naam haar platen uitbrengt. Een Schra aan de muur is een cadeautje, een Schra op de platenspeler evenzeer. Haar nieuwste album ‘The Heart Is Asymmetrical’ dat kersvers op de markt is en waarvoor ze op 7 juni in Spot / De Oosterpoort staat in Groningen om de liedjes ook persoonlijk aan de man te brengen, is hier wederom een voorbeeld van. In Groningen en omgeving kan ze natuurlijk een potje breken nadat ze met het Noordpool Orkest een fantastische invulling heeft gegeven aan de gedichten van local hero Maria Vasalis die lang in Roden, op steenworp afstand van Groningen, heeft gewoond, maar ook haar laatste project met Janne en De Vogels, waarin ze de samenwerking zocht met oude collega’s in een Nederlandstalig album leverde ook bij die gelegenheid een prachtig optreden in de stad als onderdeel van een fijne toer op. Voor haar nieuwste album ‘The Heart is Asymmetrical’ keer ze terug naar het Engels als zang taal. Wellicht in een intuïtief besluit, want intuïtie, loslaten en (zelf)reflectie zijn de thema’s van deze plaat. Bij het schrijven en opnemen van deze nieuwe liedjes heeft ze de hulp ingeroepen van producer Adam Bar-Pereg die eerder werkte met onder meer Benny Sings en ook veel instrumenten inspeelt. Nana Adjoa en Wannes Salomé waren verdere schrijfpartners voor de liedjes. Op het album onderstreept Schra nog maar eens met vette lijnen wat voor fantastische, behendige en gracieuze zangeres ze is. Prachtige popsongs, waarbij regelmatig haar jazz invloeden flink doorheen schemeren, maar ook nu en dan wat funky vibes. Een degelijk album dat haar sterke punten accentueert, maar waarop nu en dan ook een wat spannendere of verrassende keus had kunnen worden gemaakt. Het album is toch een feestje om naar te luisteren dat begint met het fijne ‘High Five’ waarbij Salomé en Bag-Pereg aan meeschreven. Het is ook in lijn met het thema, waar het niet gaan om vernieuwen of om te experimenteren op zoek naar het perfecte liedje, maar gewoon jezelf zijn en dan doen wat jij wilt, zonder dat het uitzonderlijk moet zijn. Sterk is ‘Underneath’ dat vragen stelt. Nana Adjoa schoof aan het voor het vlottere en soulvolle ‘Five Years’ dat zich ontplooit als het eerste hoogtepunt van het album. ‘End of an Era’ doet daar intrigerend weinig voor onder. Misschien wel het mooiste nummer is ‘Sagitarius’, waar ze wel de grenzen wat meer opzoekt en dit ziet worden uitbetaald in deze prachtige song. Prachtig is ook ‘Easier’ rustig en met mooie blazers en laid back zang, wat toch een mooie prangendheid in zich weet te herbergen. Electro sounds en een boeiende ontregeling kenmerken ‘Strike a Pose’. Vlotter en met fantastische zang is ‘Let it Happen’, waarbij vooral een zekere donkerte in haar stem erg goed tot uiting komt. Grootser is ‘The Night’ dat ook mooi als afsluiting zou zijn, maar daarvoor koos Schra voor ‘I Go To Sleep’ van de meesterschrijver ‘Ray Davies’, dat een herkenbare, maar toch ook eigen versie krijgt. Een ode aan het liedjes, met een eigen knipoog. Een plaat die de moeite waard is en waarop vooral de voortreffelijke zangeres die Janne Schra is helemaal tot uiting komt. Een prima album voor de liefhebber van Janne Schra of gewoon van goede muziek.
Janne Schra – The Heart is Asymmetrical
